41
மதி: இன்பமே!
பெண்: அன்பரே!
மதி: ஆருயிரே!
பெண்: என்னை மன்னிப்பீரா? சாகசக்காரி என்று எண்ணுகிறீரா? எவ்வளவோ முயன்று பார்த்தேன், என் அரசே! என் மனம் என் வசமில்லை.
மதி: எங்கெங்கோ தேடினேன் கலாதேவியை! கதிரவனைக் கண்டு களிக்கும் தாமரையில், கார்முகிலைக் கிழித்தெழும் திங்களில், மலர் மணத்தை வாரி வழங்கும் தென்றலில், மலையுச்சியில், சிங்காரச் சிற்றூரில் எங்கெங்கோ தேடினேன், காணவில்லை. இங்கே காண்கிறேன், என் கலா தேவியை.
பெண்: செந்தேன்—இது நாள் வரை கேட்டறியாத கீதம்.
மதி: இன்பமே? யார், நீ? உன் பெயர் என்ன?
பெண்: என் பெயரா! இசைச் செல்வரே.
நான்......நான்......
மதி: தயக்கமேன், தங்கமே?
பெண்: என் பெயர் தங்கம்தான்.
மதி: எவ்வளவு பொருத்தமான பெயரிட்டிருக்கிறார்கள் உன் பெற்றோர்.
பெண்: நான் அரண்மனைத் தாதி!
மதி: வேடமிட்டு வந்த காரணம்?
பெண்: குமார தேவியின் கட்டளைப்படி, நான், மாறுவேடம் அணிந்து ஊரார் போக்கை அறிவது வழக்கம். இன்று தங்களைக் கண்டேன். கடமையை மறந்தேன் காதலில் கட்டுண்டேன். என் செயலைக் கண்டு, செல்வமே, சீரழிவான குணம் எனக்கு என்று எண்ணி விடுவீரோ? என்னை நம்ப வேண்டும் மணியே! நான் மாசற்றவள்.
