62
திருச்செங்கோடும், திருவண்ணாமலையும், சென்னை மாநகரமும் தீர்ப்பளிக்கும் திருத்தலங்கள் அல்ல போலும்! அங்கெல்லாம் மக்கள், காங்கிரசைத் தோற்கடித்துக் காட்டியது, தீர்ப்பு அல்லபோலும்! தருமபுரியில் மட்டுந்தான் தீர்ப்பு தெரிகிறதோ! பந்தாடும் சிறுவனும் கை கொட்டிச் சிரிப்பான்!!
தருமபுரி தீர்ப்பளித்து விட்டது என்று பேசிடும் காங்கிரசின் பெரியதலைவர் திருவண்ணாமலையின் போது என்ன சொன்னார்? திருவண்ணாமலை தீர்ப்பு அளித்துவிட்டது என்று கூறி, கன்னத்தில் போட்டுக்கொண்டாரா? காதைப் பிடித்துக்கொண்டு தோப்புக்கரணம் போட்டுக் காட்டினாரா? புத்தி வந்தது புத்தி வந்தது என்று சொல்லித் தலையில் குட்டிக்கொண்டாரா? தெரியுமே பொதுமக்களுக்கு, அவர்கள் காட்டிய போக்கும், பேசிய பேச்சும்!
இல்லாததையும் பொல்லாததையும் சொல்லி, மக்களை ஏமாற்றி, கழகம் வெற்றிபெற்றுவிட்டது என்றார்.
கழகம் வெற்றிபெறும் போதெல்லாம், ‘இல்லாததும் பொல்லாததும்’ சொல்லிப் பெற்ற வெற்றி! காங்கிரசுக்கு வெற்றி கிடைத்தால் அது தீர்ப்பு! நாக்குத்தானா அவர்கள் பேசப் பயன்படுத்தும் கருவி!
தருமபுரியில் காங்கிரஸ் வெற்றி பெற்றது ‘தீர்ப்பு’ என்றால் திருச்செங்கோட்டிலும், திருவண்ணாமலையிலும் கழகம் வெற்றி பெற்றதும் ‘தீர்ப்பு’ தானே!
திருச்செங்கோடு, திருவண்ணாமலைத் ‘தீர்ப்புகளை’ மதித்துக் காங்கிரஸ் கட்சி என்ன காவி உடுத்திக் கமண்டலம் எடுத்துக்கொண்டு காடேகிவிட்டதா! இல்லையே! போனால் போகட்டும், மற்றோர் சமயம் பார்த்துக்கொள்வோம் என்று இருந்துவிட்டது. இந்த இலக்கணம் எல்லோருக்கும் பொதுதானே! அப்படியிருக்க, தருமபுரியில் கிடைத்த வெற்றியால் மட்டும், ஏன் அவர்கள் தீர்ப்பு! தீர்ப்பு! என்று நாவாட, தலையாட, நாற்காலி மேஜையாட, ஒலிபெருக்கி உடனாட உரையாற்றுகின்றனர்? காரணம் இருக்கிறது, தம்பி! காரணம் இருக்கிறது.
அவர்களுக்குத் தாங்கள் குற்றம் செய்திருக்கிறோம் என்ற அச்சம் நிரம்ப இருந்திருக்கிறது.
