47 . அன்புத்தங்கை
பல்வேறு பட்ட பலரிக்கும் பகையானோன், சொல்வேறு பட்ட சுயநலமி, இல்வேறு பட்டிருந்த மாவல் பதழிையர் வியுற்றான், கட்டிருந்த காவல் கடந்து !
திருக்குறள் கற்றத் தெளியாகான் சிந்தை செருக்கிருள் பற்றிச் செறிந்து-கருக்கிருாைப் வீட்ெங்கும் வெட்கம் விவிக்க விட்டுள்தால் நாடெங்கும், நட்பு நலிந்து . *
அன்ன மருந்தி அயர்வகற்ற ஆர்வமொரும் மன் ைனிருந்த மயக்கறிந்து பின் நடந்தான். அன்பு மறவா அறிவுசால் கன்தங்கை முன்பம் திறவா இட்ம்!
"குன்றருகி லென்றோ கடப் பழங்க வொன்றியதில் கென்றாக் குவந்தவள்வி ஃiறான்மன், போதிவிக்கக் காட்டிப் புவ கத் தோழியும்தள் காகிவிக்க லுட்டக் க்ளிக்கர் :
அன்னா " எம்பென்மை அ வம் ! ஆண்ா வெ றின்ப மிசயமுற, எற்ற à:55
புன்முறுவல் பூக்கும். முகம்!
"அன்வாவி னன்பே அாயவுயிர்க் காதர வென் றென்வா திருக்க வியலாம்ல் வாடிச் à: த சிந்தனையோ , சீர்சால் செயலியல்போ ! ஃ தென்யா ரெவரி ? பங்கயத்தைப் பார்க்கும் பாரவுதமிழ் பாவலனாய்த் திங்கமய βΤΕΙ ஒதீதொன்றிப் பார்த்தான், ஊத்துறுகள் முத்தொன்றப் பூத்தான் . முகம்!
அறிவொன்றை யன்றி யான்மலையில் வேறு குறைவொன்று கதுவதற் குண்டொ? உறவொன்றி அமீனைக் கான தனைத்தம்செய் வித்தாள், கான் எக்கியதற் கேற்ப, இருந்து !
அன்னியர் மெய்நலம் ஆர்வமாய்க் கேட்டாள். பன் ::::::: §"à:ಫೆ":ಃ க்ே As II LIIf தல்வனைக்கெட் à: தோன்றிற் றிகம்! H
அமர்நலம் கேட்டுவந்தாள்: உற்றபசு மாடாடோ டேர் நலம் கேட்டா ரியல்பாக, நீர், நிலம், நெல் காவலும் கேட்டிக் கடைசியாய்க் கேட்டால், தன் நாவல் மாத்தின் நலம்!
ஆவல் மிகத்தன் அறியாம் பருவத்தில் நாவல் விதை நட்டாள் நாகமணி காவில் மரமாகி மாந்த மலிந்துகளி நல்கும் தரமாயிற் முதி திரு
நாவல் மாத்தின் நலம்பற்றித் தன்தங்கை
ஆவுல் சுரத்திற் ககமழ்ந்து, காவலன்நாள்
இன்னும்நீ யங்கே யிருந்து கனி ய'கின்றாய்
மன்னியெ மக் கென்றான், மகிழ்ந்து !
