ாட0 திணைமாலைாற்றைம்பது மூலமும் உறையும். அ.உ. ஆண்கட னமாற்றை யாயுங்கா லாடவர்க்குப் பூண்கடனப் போ ற்றிப் புரிந்தமையா ற்-பூண்கடனுக் செய்பொருட்குச் செல்வாாற் சின்மொழி சிேறிது கைபொருட்கட் செல்லாமை கன்று. ஏ-து.தலைமகளது செலவுக்குறிப்பறிந்து ஆற்றளய தலைமகளைத் தோழி உலகினதியற்கை கூறி ஆற்ற துடன்படுத்துவித்தது. இ-ள், , ஆள்வினைக்கடகிைய செறியை ஆராயுங்கால், ஆடவர்க்குப்பூனுக் கடனுகப் பாதுகாத்து கல்லார் சொல்லி மேவினமையாற் றமக்கு அவ்வான்வின பூனுக்கடகைத் தேடும்பொருட்குச் செல்வர் தங்காதல: ஆ சலாம் சின் மொழியையுடையாய்! நீ யகற்கு மனனழியும் திறத்தின்கட் செல்லாமை நன்று; எ-மு. + (a-0) அக. செல்பவே சித்தனபு மாகாதா னெஞ்செரியும் வெல்பவோ சென்ருர் வினைமுடிய-ஈல்லா யிதடி கரையுங்கன் மாபோலத் தோன்றிச் சிதடி கரையுங் கிரிக்கு. எ-து தலைமகன்செலவுணர்த்திய தோழிக்குத் தலைமகள் உடன் படாது சொல்லியது. இ-ள். இப்பெற்றித்தாகிய சாத்தின் கட் செல்வாருளாே? கினைத்தது மகாதால், தினத்த கெஞ்சம் எரியும் மாறிச் சுரத்தின்கட் சென்ருர் சாத்தை வெல்லவல்லாே? காமெடுத்துக்கொண்டவினை முடியும்படி , கல்லாய்! காட் டெருமைப்போத்துக்களைப் பிரிந்த பெண்ணெருமைகள் கருதி ற்கும். அங்குப் பலவாய்க்கிடக் கற்களும் மா பறந்தாற்போலத்தோன்றும் : சின்வீடுகளும் திரிந்து சதருகிற்கும் ஆகலான்; எ-று. (உச) அசி. கள்ளியக் காட்ட கடமா விரிக்தொடக் தள்ளியுஞ் செல்பவோ தம்முடையார்-கொள்ளும் பொருளில ாயினும் பொங்கெனப்போங் தெய்யு மருளின் Lop೩! சதர். இதுவுமது. இ.ள். கள்ளியங்காட்டின்கட் கடமாக்கள் இரிக்கோடும்வகை மறக்திஞ் செல்வசே தம்மறிவையுடையார்: வழிபோம் வம்பலாாற் கொள்ளும் பொரு மிலாயினும் கதுமெனப் போக்செய்கின்ற அரு வில் லா த மறவர் வாழும் வழியை எ-று. ш )ع(
