, Fr தினமா?லநூற்றைம்பது மூல மும் உரையும். க.அ. யுேம் வியப்புறவின் வீழ்தளியான் மாக்கடுக்கை யுேம் பிறசொடுங்கானிடாகே-யாயுக் கழலாகிப் பொன்வட்டாய்த்தாராய்,மடலாய்க் ダガ குழலாகிக் கோல்சுரியாங் கூர்ந்து. பருவமன்றென்று வற்புறுத்தியதோழிக்குத் தலைமகள் வன் لري - FT புன்றபேதிாழிந்து சொல்லியது. இ-ன். ஆயப்படுங் கழல்போல அரும்பிப் பொன்வட்டுப்போல முதிர்ந்து பின்னப் பூமாலையாய் இதழாய்விரிந்து மடவார்குழல்போலக்காய்த்துப் பின்னைத் துளையையுடைய கோலாய் மிக்கு அழியாகின்றன, வயன்புறவின்கண்னே வீழ்துளியானே பெருங்கொன்றைகள்: இதனைப் பிறாோடே நீ போய் நீயுங் கானுய் நீடியாதே; எ-று. (#) சுசு பொன்வாளாற் காடில் கருவரை போர்த்தாலு மென்வாளா வென்றி யிலங்கெயி ற்ரு-யென்வாள்போல் வாளிழந்த கண்டோள் வனப்பிழந்த மெல்விாலு நாளிழந்த வெண்மிக்கு கைக்தி. | இதுவுமது . இ.ள். பொன்போன்ற வெயிலொளியால் வெந்து காடின்றியிருந்த கரு வகைகள் கார்ப்பருவஞ்செய்தி மலரிதழ்களான் மூடப்பட்டாலும் அக்கு ற் பய ைென்? பருவமன்றென்றுசொல்லி வாளாகின்றி ; இலங்கெயிற்றை யுடை யாய்! என் மேனியின் கண்ணுள்ள ஒளிபோல ஒளி யிழந்தன என் கண்களும் : போயிழந்தநாள்களினெண் மிகுதலான் எண்ணி என் விரல்களுந்தேய என்ருேள் களும் வன்ப்பிழந்தன; எ-று. இதனுள் வாளா என்பது பயனின்மையைக் காட்டுவதோர் இடைச் சொல். (எ) .* H டி). பண்டியையச் சொல்லிய சொற்பழுதான் மாக்கடல் கண்டியைய மாந்திக்கால் வீழ்த் திருண்-டெண்டிசையுங் சார்தோன்றக் காதலர் தேர்கோன்ரு தாகவே சீர்தோன்றி நீர்தோன். ங் கண். எ.து பருவங்கண்டழிந்த கிழத்தி தோழிக்குச் சொல்லியது. இ-ன். தா. முன்பு கம்மைப் பிரிகின்றாாட் குறிப்படச்சொல்லிய சொத் பழுதாயிறருல் பெருங்கடற்சென்று கண்டு நிரம்பப்பருகிக் கால்வீழ்த்தே விருண்டு திசையெட்டு மழைதோன்றக் காதலர் தேர் தோன்றுகின்றதில்லை : ஆதலால் என் கனிகள் பீர்தோன் ந.சீர்தோன்றுகின் ت تاليr ET - الليل . (*)
