கலைஞர் மு. கருணாநிதி
63
திடீரென்று ஒருநாள், வீட்டுக்கு வந்த அய்யரின் முகத்திலே சோகம் படர்ந்திருப்பதை நாராயணி கண்டாள். காரணம் கேட்டாள். கோயில் வேலையிலிருந்து தர்மகர்த்தா நரசிம்மநாயுடு தன்னை விலக்கிவிட்டார் என்று கூறினார் அய்யர்.
“ஏன்?” என்று துடித்தாள் நாராயணி.
“ஊரிலேயுள்ள பிராமணர்கள்எல்லாம் மகாநாடு கூடினார்களாம். அதிலே, நான் கலப்புத் திருமணம் செய்து உன்னோடு வாழ்வதைக் கண்டித்தார்களாம். சூத்திரச்சியோடு வாழுகிறவன், கோயிலிலே சாமியைத் தொட்டு பூஜை செய்யக்கூடாது என்று தர்மகர்த்தாவிடம் வலியுறுத்தினார்களாம். அதனால், தர்மகர்த்தா என்னை விலக்கி விட்டார்” என்றார் அய்யர்.
இப்படி ஒரு புரட்சிகரமான செய்தியைக் கேள்விப் பட்ட நாராயணி, கிருஷ்ணய்யரைக் கட்டிப்பிடித்தபடி “பிராமணோத்தமரே! இந்த அனாதைக்காக உங்கள் ஆச்சார அனுஷ்டானங்களையெல்லாம் எதிர்த்து நின்றதோ இல்லாமல், சமூகத்தையும் துச்சமாக மதித்து, கோயில் வேலையையும் தியாகம் செய்து விட்டீர்களே!, என்று கதறினாள்.
“நாராயணி! சிறுபிள்ளை மாதிரி அழுதுண்டு இருக்காதே! உனக்காக நான் எவ்வளவோ செய்திருக்கேன். அதுமாதிரி நீ எனக்காக எதுவும் செய்யத் தயாராயிருக்கணும்; அதுதான் எனக்குத் தேவை!” என்று சொல்லியபடி அவள் கூந்தலைக் கோதினார் அய்யர்.
“சுவாமி! தங்களுக்காக உடல்,பொருள், ஆவி மூன்றையும் தத்தம் செய்யத் தயாராயிருக்கிறேன்” என்று அவரது மடியிலே சாய்ந்து விக்கி விக்கி அழுதாள் அந்த விழியழகி.
