கலைஞர் மு. கருணாநிதி
67
“நான்தான் தர்மகர்த்தா நரசிம்ம நாயுடு” என்று கூறியவாறு, நாயுடு அவளை இறுகத் தழுவிக் கொண்டார்.
நாராயணி அவரிடமிருந்து விலகிக் கொண்டு “அய்யோ, தெய்வமே! இது உனக்கு அடுக்குமா?” என்று கதறினாள். தெய்வம் அப்போது என்ன வேலையாக எங்கே போயிருந்ததோ, தன் பிரதிநிதியாக ‘காமனை’ அனுப்பியிருந்தது போலும்! அவனும் நரசிம்ம நாயுடு பக்கம் சேர்ந்து கொண்டு தூபம் போட ஆரம்பித்தான்.
“கண்ணே நாராயணி! என் பேச்சைக் கேளடி பெண் தெய்வமே!” என்று நாயுடு அவள் அழகின் முன்னே மண்டியிட்டார். “என் கணவர்தான் இது போன்ற இழி தொழிலுக்கு இசைந்தார் என்றால், கோயில் தர்மகர்த்தாவாகிய தாங்களும் பாவச் செயல் புரியலாமா?” எனக் கண்ணீர் வடித்தபடி தர்மகர்த்தாவின் கால்களைக் கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டு துடித்தாள் நாராயணி.
“பாபம், புண்யம் எல்லாம் எனக்குத் தெரியாது நாராயணி. அதைப்பற்றி யெல்லாம் உன்னிடம் உபதேசம் கேட்கத் தேவையில்லை. வாரம் ஒரு முறை எது தவறினாலும், கோயிலிலே வாரியாரின் உபதேசம் தவறுவதில்லை. அதை வரி பிசகாமல் என் காதால் கேட்டுக் கொண்டுதான் வருகிறேன்” எனச் சிரித்தபடி அவளை வாரியணைத்தார் நாயுடு:
அவரது வாலிபம் துள்ளும் வலிமை மிக்க கரங்களிலே நாராயணியின் மெல்லிய இடை சிக்குண்டு நெளிந்தது; வளைந்தது; துவண்டது.
