72
சிறுகதைகள்
நாராயணியைப் பற்றிய நினைவுகள் அய்யரைக் குடைந்தன. நாராயணியை நாயுடுவிடம் அர்ப்பணிக்காமல், ஜெயிலுக்கே போயிருந்தாலும் பரவாயில்லையே; ஜெயில் என்ன இந்தக் கோயில் மண்டபத்தை விடவா மோசமாக இருக்கப் போகிறது என்று தனக்குத்தானே வருந்திக்கொண்டிருந்த அய்யருக்கு, எப்படியும் நாராயணியை ஒருமுறை சந்தித்துவிட வேண்டுமென்ற ஆசை பிறந்தது. அந்த ஆசையை நிறைவேற்றிக் கொள்ள, தக்க சமயம் கிடைத்ததாக எண்ணிப் புறப்பட்டார்.
நாராயணி வீட்டுக் கதவைத் தட்டினார். நாயுடுதான் வந்துவிட்டார் போலும் என்ற நினைவில் அவளும் கதவைத் திறந்தாள். அய்யர் எதிரே நின்றார். நாராயணி அவரை உடனே வெளியேறுமாறு கட்டளையிட்டுத் தன் அறைப் பக்கம் போனாள். அய்யரும் அவளைத் தொடர்ந்தார். “மரியாதையாகப் போய் விடுவது நல்லது!” என எச்சரித்தாள் அவள். அய்யர் கெஞ்சினார்.
“அன்றொரு நாள் கோயிலிலே முதன் முதல் சந்தித்துக் கொஞ்சினீரே, அந்த நாராயணி அல்ல இவள். இவள் நாயுடு மனைவி; தர்மகர்த்தா நரசிம்மரின் உடமை!” என கர்ச்சித்தாள் அவள்.
“என்ன இருந்தாலும் நீ என் மனைவியல்லவா?”
அய்யரின் பசிக்கு எப்படியும் அவளை இரையாக்கித் தீரவேண்டும். அவளோ, எரிமலையாக இருந்தாள். அய்யரைச் சுட்டெரித்துவிடும் நெருப்புக் குண்டங்களாகக் காட்சியளித்தன அவள் விழிகள்.
“முடியுமா, முடியாதா நாராயணீ?” -மூரட்டுத்தனமாக அவளது கரங்களை இழுத்த அய்யரின் கன்னத்திலே நாராயணி “பளார்!” என அறைந்தாள்.
