31. வெகுளா ைம 1467 அற்புதத்தை அறிந்ததுமே அருந்தவனும் கொங்கனன்.தன் அகத்தே நாணி பற்பலநேர் கருதிஞன் பதிவிரதை பால் உமா பதியின் ஆற்றல் பொற்புறநின் ருெளிர்கின்ற புலன் தெரிந்து போற்றியே புகழ்ந்து போஞன். (1) அன்றுமுதல் சினத்தைவிட்டான் அமைதியே எவ்வழியும் ஆருயிர்க்கு நன்று தரும் என்றுணர்ந்தான் நாடியெங்கும் பலகலைகள் நன்கு தேர்ந்து நின்றுபெருந் தவம்புரிந்தும் நெஞ்சகத்தே சாந்தமின்றேல் நிலைமை என்னும் என்றுதெளிந் துள்ளொளிகொண்டு எங்கனுமே சாந்தகுய் இனிது வாழ்ந்தான். (2) (கொங்கணம்) நேர்ந்துள்ள கிகழ்ச்சிகளை ஒர்க் து உணர்ந்து நாம் உள்ளம் வியக்க உவந்த கொள்ளுகிருேம். சினக்கை ஒரு பொருளாக் கொண்டு திரிக்க இவர் சீரழிந்து கொந்து தெளிந்து குெத்தி பிருக்கிரு.ர். கிலத்தில் அறைக்கவன் கை வலித்து நோகல் போல் சினத்தில் உறைக்கவனும் விரைந்து கெடுவான் என்பதை _லகம் நேரே காண இவர் உணர்த்தி யருளினர். கோபத்தைக் கொண்டாடி கின்ருன் கொடியதோர் ஆபத்தைக் கொண்டான் அவன். கேடு கோாமல் காடி வாழுக. 0ே8, எள்ளித் துயர்செய்தும் ஏனுே சிவஞானர் கொள்ளவில்லை கோபம் குமரேசா-தள்ளி இனரெரி தோய்வன்ன இன்னு செயினும் புனரின் வெகுளாமை நன்று. (8) இ-ள் குமரேசா கமக்குப் பெருந்துயர் செய்தவனிடத்தும் சிவ _ தேசிகர் என் வெகுளவில்லை எனின், இணர் எரி கோய்வு _ன்ன இன்னு செயினும் வெகுளாமை புனரின் கன்.ற என்க.
