37. அ வா வறு த் த ல் 1853 மனிதப் பிறவி ம கி ல ம் உடையதாயினும் மையலும் மயக்கமும் மருவி புள்ளமையால் மெய்யுணர்ந்த உய்தி பெற முடியாமல் வெய்ய துயரங்களையே யாவரும் எய்தி வருகின்றனர். முன்பு செய் ைகல்வினேப் பயனுல் மெய்ஞ்ஞானம் தோன்றினுல் அஞ்ஞான இருள் கிங்கி ஆன்ம கரிசனம் செய்து மேன்மை மிகப் பெறுகின் ருர். சிவனே அறிய கேர்ங்க போதே ஈசனே யும் அறிகிரு ண் ; ஆசையே பிறவிக்கு மூலகாசனம் என்.று தெரிெ முன் , கெரியவே அவசவை வோமக் களைந்து பேரின்ப கிலையை அடைகிருன். மாயமயல் ஒழியவே தாய ஒளி வருகிறது. மாயை.என் றுரைக்கும் வித்தினில் பிறந்து மருவு முக் குணப்பரா ரையின் மேல் மேய இந் திய ஒர் பது சினை விடுத்து வேட்கையாம் வேர்பல உடைத்தாச் சேயுயர்ந்து இரண்டு வினைப் பயன் பழுத்துச் சிவகுேடு ஈசன் என் றுரைக்கும் து.ாயபொற் பறவை இரண்டுடன் இருப்பத் துலங்குமால் பாக்கையாம் தருவே. (1) சொல்லிரு வினையின் பயன் எனும் பழத்தைத் தோற்றுறு சீவனும் பறவை புல்லி நின் றருந்தும் ; ஈசனும் பறவை புசித்திடாது உணர்ந்துகொண் டிருக்கும் ; நல்லெழிற் குருவால் ஞானவாள் திட்டி நவிற்றுடல் தருவறத் தடிந்தால் மல்லுயர் புயத்தோய் பிறிந்திடும் பொன் ரு வரம்பிலா இன்பமும் வருமே. (2) (பாகவதம் 11 - 5) தெளிக்க விவேகியான உக்கவருக்குக் கண்ணன் இன்ன வா. பிறப்பு கிலேயையும் ஆன்ம தத்துவத்தையும் உணர்க்கி யிருக்கிருள். பாசாங்களின் பொருள் கயங்களையும் உருவக வுரைகளையும் ஊன் வி உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். அக் மனித தேகம் ஆகிய மாம் வேட்கை வேர்களால் கிலைக்க கு செழித்து வளர்க் த கிளர்ந்துள்ள த. உயிரும் உயிர்க் உயி.
