ஜைன உரை
503
என்ன? இத்துன்ப நோய் செய்தவரிடத்திலே நமக்கு இரங்கி வரக் கருதல் உண்டாகாது என்றவாறு. ௩
1244. கண்ணுங் கொளச்சேறி நெஞ்சே யிவையென்னைத்
தின்னு மவர்க்காண லுற்று
என்பது இதுவுமது
நெஞ்சே! நீ அவர் பால் செல்லலுற்றாயாயின், இக்கண்களையும் உடன் கொண்டு போவாயாக; அல்லாமல் நீ மாத்திரமே போனால், இக்கண்கள் தாம் அவரைக் காண்டல் வேண்டி நீ காட்டென்று என்னைத் தின்பன போன்று வாதைப்படுத்தா நிற்கும் என்றவாறு. ௪
1243. செற்றா ரெனக் கை விடலுண்டோ நெஞ்சேயாம்
உற்றா லுறாஅ தவர்
இதுவுமது என்பது
நெஞ்சே! யாம் தம்மை நினைக்கத் தாம் நம்மை நினையாத காதலரை வெறுத்தாரென்று கருதிப் புலந்து கைவிட்டிருக்கும் வலிநமக்கு உண்டோ? இல்லை என்றவாறு. ௫
1246. கலந்துணர்த்துங் காதலர்க் கண்டாற் புலந்துணராய்
பொய்க்காய்வு காய்தியென் நெஞ்சு
என்பது [1]நெஞ்சினைக் கழறியது
நெஞ்சே! யான் அவரோடு பிணங்கினால், அந்தப் பிணக்கைப் புணர்ச்சியினாலே நீக்க வல்ல காதலரைக் கண்டால், பொய்யேயாயினும் ஒருகால் பிணங்கி அவரை விட்டுப் பிரியமாட்டாய்; நீ அவரைப் பொல்லாதவர் என்று பொய்க்காய்வு காயா நின்றாய்; இதனை விட்டு அவர் பக்கல் போகத் துணிவாயாக என்றவாறு. ௬
1247. காமம் விடுவொன்றோ நாண்விடு நன்னெஞ்சே
யானோ பொறேனிவ் விரண்டு
என்பது நாண் தடுத்தலின் அச்செலவு ஒழிவாள் சொல்லியது
- ↑ தலைமகன் கொடுமை நினைந்து செலவுடன்படாத நெஞ்சினைக் கழறியது பரிமேலழகர்
