தேவார ஒளிநெறி (அப்பர்) தொழற்கு அங்கை துன்னி நின்ருர்க்குத் தோன்றியருள வல்லான் தொழுதகங் குழைய மேவித் தோட்டிமை உடைய தொண்டர் அழுதகம்...புகுந்து நின்ருர் தொழுது தாமலர் அாவிக் துதித்துகின், றழுது காமுற் 4-7 53-3 றாற்றுகின் முாை...எழுதுங்கீழ்க்கனத் கின்னம்பர் ஈசனே.134-8 த்ொழுதெழுந்தாடிப்பர்டித் தோத்திரம் பலவுஞ்சொல்லி அழுமவர்க் கன்பர் தொழுவார்க் கிாங்கி இருந்தருள் செய். தீவண்ணன் தோத்திரம் பலவுஞ் சொல்லி அழுமவர்க் கன்பர் தோளலால் துணையும் இல்லை தோன்ருத் துணையா யிருந்தனன் தன்னடி யோங்களுக்கே ஈஞ்ச நெஞ்சர்க் கருளும் நன்ளாறாே நண்ணி அங்கு ஆவண்டித்துடையான் அடியார்களை கம்புமவர்க் கரும்பொருளே கல்லன் என்றும் கல்லார்க்கு நள்ளாறனே நன்முங் கறிந்தவர்க்குங் தானே யாகி காவால் நன்று ஈறுமலர்ச் சேவடி ஒவா தேத்தி உளத்தடைத் தார்வினை காவாய் என்று தங்கைகொழு வார்க்கெலாம் ஆவா என்றிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே கின் மலன் என்றங் கேத்தும் நினைப்பினை அருளி நாளும் நம்மலம் அறுப்பர் நினைக்துருகும் அடியாரை கைய வைத்தார் நில்லாமே தீவினைகள் நீங்க வைத்தார் நினைப்பவர் வினைகள் தீர்ப்பாய் நினைவார்க் கென்றும் ஈசன் நினைவோரை நினைவோன் நீதியால் கொழுவார் கள் தலைவனை நீதியினல் அடியார் தமக்கு ஆதியாகி வின்ருர் கீற்றுத் தண்டத்தாாய் நினைவார்க் கெலாம் ஊற்றுத் தண்டொப்பர் ஒற்றியூரர் நீறலைத்த திருவுருவும் நெற்றிக் கண்னும் நிலா அலைத்த பாம்பிளுெடு நிறைநீர்க் கங்கை ஆறலைத்த சடைமுடியும் அம்பொன் தோளும் அடியவர்க்குக் காட்டியருள் புரிவார் போலும் நெஞ்சுளே புகுந்து நின்று கினை கரு நிகழ்வி ேைன நேசமாகிநினைமடசெஞ்சமே, நாசமாய குலாலஞ் சுற்றங்கள், பாசமற்றுப் பாாபா ஆனந்த, ஆசையுற்றிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே 56-4 94-8 40-7 94-1 181-7 135-1 245-7 181-8 224-2 144-4 70–6 227–1 57-6 125-3 230–4 2:)3–7 170–8 121-4 137-3 288-3 57-1 144-9
