அன்() தேவார ஒளிநெறி (அப்பர்) தோன் முகென் உள்ளத்தி னுள்ளே நின்ற*கத்தாம் கசையான நஞ்சு கண்டத் தடக்கிய நம்பனை வஞ்சனேன் இனி நான் மறக்கிற்பனே H நம்பனே...என்றென்றே பாவி பாதங் காண்பான் அலங்து போனேன் நம்மையுடையான காமடை க்காடுதுமே நமச்சிவாயுவே நா கவின்றேத்துமே நமச்சிவாயவே நானறி விச்சையும் நன்னாற்ருனை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்தவாறே கள்ளா றர்தம் வலியுங்கண் டிறுமாந்து மகிழ்வனே கறுமா மலர் கொய்து, நீரின்மூழ்கி, நாடோறும் சின் கழலே வாழ்த்திக், துறவாக துன்பம் துறந்தேன் கறை பணி மலர்கள் தாவி நாடொறும் வணங்குவேனே காட்டினேன் கின்றன் பாகம் நடுப்பட நெஞ்சினுள்ளே நாயடியேன் கண்ணகத்தான், மனத்தான், சென்னியான் என் கறைக்கண்டனே நான் அபயம் புக்க காளானை so i. --- H. நான் அபயம்புக்க திருமணியை ■ நான் ஐயாறு புக்கேற்கவன் இன்னருள் தேனையாறு திறந்தாலே ஒக்குமே நானேதும் அறியாமே என்னுள் வந்து நல்லனவும் தீயனவும் காட்டா நின்ருய் கிலேமை சொல்லு நெஞ்சே தவமென் செய்தாய் மயிலாடு துறையன் கம் தலையின் மேலும் மனத் துளும் கங் கவே கிலேயாக என்நெஞ்சில் சின்ருய் போற்றி நிற்பதொந்து நிலையில கேன்சர் தன்னுள் நிலாவாக புலான ம்பே புகுந்த நின்ற கற்பகமே நின் கழே சேர் தேன் நின்...கழலே யதே. க்தா கா எனக்கு எங்தை பிரானிாே நின்றன் பாதத் சிறமலால் திறமிலேனே கின்னுள்ளத் தருள்கொண் டி ருள்நீங்குதல் என்னுள்ளத் துள தெந்தை பிரானிாே நினைக்கின்றேன் நெஞ்சு தன்னல் நினைக்கேற் குள்ளம் நிறைந்ததே நினையா என்நெஞ்சை நினேவித்தானே நீங்காதென் உள்ளத்தின் உள்ளே நின்ற விருப்பவனே _ _
- கத்து=ஒலி. உள்ளெலி. 184.7 : [Inner Voice]
228–2 276-9 206-8 26–1 90–3 203-2 203-; 233-1 181-4 260-5 60–1 23-3 112–6 280–1 281–1 140-9 275–2 152-6 245-3 308-4 275-4 209-5 63-8 209-1 55-6 15–3 256-1 267-7
