147. சுந்தரருடைய பத்திகில முதலிய அFஆதி தின் வழிலென் மனத்துக்கோர் இரும்புண்ட நீரை 58-1 _ாலுெம் ஒட்டுவன் ஆடியேன்உம் அடி அடைந்தவர்க்கு 15-5 முண் விருறை கண்டமிழால் உன்னி மனத்தயர்ா உள்ளுருவிப் பாவும்...நாவலர்கோன் 84-10 ஒருமையே அல்லேன் எழுமையும் அடியேன் அடியவர்க் கடியனும் ஆனேன் 14–11 ஒழிக்கிலேன் பிதற்றுமா றெம்பெருமானை 74-5 அலனர்க்கடியார் உன் பெருமைக்கு நினைங், அஎள்ளுருகா விாசும் ஒசையைப் பாடலு,ே ஆதலுணர்ந்தவரோ டன்பு பெருத்தடியேன், அங்கையின் மாமலர்கொண் டென்கண் கல்லல் கெடக், காதலுறத் தொழுவ தென்றுகொலோ அடியேன்.கானப்பேருறை காள்ையையே 84–2 ர்ர்தனன் ஒர்ந்தனன் உள்ளத்துள்ளே நின்ற ஒண்பொருள் 45-4 அவுகாள் உணர்வழியு நாள் உயிர்போகுநாள் உயர் பாட்ைமேல், காவுநாள் இவை என்றலாற் கருதேன்...சொல்லு நா நமச்சிவாயவே 48–3 கட்டியின் கரும்போங்கிய நீடூர்க் கண்டு நாம் பணியா விடலாமே 56.7 "அடியேன் சரதன்மையாற் கழற்போதறியாத என்னுள் குடியான் கோயில்கொண்ட குளிர்வார்சடை எம் குழகா 26-7 வண்டுகொண்டார் ஐவர் காக்கிலும், நா வாயால் உன்னையே நல்லன சொல்லுவேற்கு ஆவாஎன் 96-1 எணம்படிக்தேத்திக் கங்குலும் பகலும் கருத்தினற் கைதொழு தெழுவேன் 14-8 அருரோகிலும் கருதிநானேல் உம்மடி பாடுதல் ஒழியேன் 15-1 fகாையுங் கடலும் மலையும் காலையும் மாலையும் எல்லாம், ! உரையில் விரவி வருவான் ஒருவன் உருத்திர லோகன்... அரையன் இருப்பதும் ஆரூர் அவசெம்மையும் ஆள்வரோ கேளிர் 73-1 கலியேன் மானுட வாழ்க்கை ஒன்ருகக் கருதிடிற் கண்கள்.நீர் பில்கும் 15-8 சாளுத கண்கள் காட்டவல்ல கறைக்கண்டனே 92-8 சானதொழிந்தேன் காட்டுதியேல் இன்னம் காண்பன் நான் 92–8 காணிராகிலும் காண்பன் என் மனத்தால் 15-1
=
- ஒவும் நாள் - (உன்னை மறந்து) நீங்கும் நாள்,
1 கிருத்தொண்டர் தம்மை நோக்கி 'எந்தை இருப்பதும் ஆரூர் அவர் எம்மையும் ஆள்வாே கேஹீர்” என்னும் சக்த இசைப் பகிஜங்கிள் பாடி-பெரியபுரா. தடுத்தாட் - 123. H ! தமது பேச்செல்லசம் இறைவன் புகழே, இறைவன் காம-ே இறைவனைப் பற்றிய பேச்சே என்க. _ ميس
