செய்யுமப்பு 157 முதற் றொடைக்கண்ணொஞ்சீருமிரண்டாக தோடைக்கண ணிஞ்சீரு மொ னறிததொடுததவாறு காணகை -விருததமயாளையெழுங்கட லேத்திய தோ பரிகாற, சேனை வெருங்கடல் செனஅசெழுங் கடன்மே,லேயை யெ ழுங்கடன மோதலெனப் பகைவா, தானையெழுங்கழ வோதேலைப்படுமாங எனவும்,காமமே புறவைத் தோமேற் கசடெனும் பாலைச் சோகதாள, வீமமே பறவைத் தோமேல் விளைதவக குறிஞ்சி ஞரன், வரமமே பறவைத் தோமேல் வளாற மூலலை கோந்தென, னாமமே பதவைத்தோமே யைப் பவா னட்டைச் சோவாள்," எனவும், நான்கடிக்கண ணிருசீரு முச்சீரு மொன்றித் தொடுத்தவாறு காணக. பிறவுமனன அன்றியு மிரணடாமெ ழுகதொன்றே மாறாது தொடுததுவருவ இடையாகெதுகை வென்பப டும் (வ-று ) குறள.- "அசர முதல வெழுத்தெல்லா மாதி,பகவன் முதற் றே யுலகு." எ-ம். அன்றியு முதற்சீர்க கடையெழுத தொன்றே மாறாது தொடுத்து வருவது கடையாகெதுகை யெனப படும். (வ-று.) எச்சத்தா- ரெனறதறகு - சுற்றததா - ரெனவும, பரியா - வென்றதறகு- மணியா - லென வும, பிறவுங் கடையாகெதுகை ஆயினுமிது சிறப்பன்று எ-று. (கச) 216. மோனை முதலடி முதலவரி னடியே வீணைவ திணையே யிடைவிடல பொழிப்பே யிறுவ தோரூஉ வீறொன் றொழிவது கூழை முதலயல குன்றன மேற்கதுவா யீறறய லொன்றொன் றதெனிற கீழசுகதுவா யெல்லா மொனறு வதெனின முற்றென்ப. (இ-ள்.) இனித தொடைவிகற்ப மாமாறுணாத்துதும், மேற்கூறிய மோனை, இயைபு, எதுகை, முரண, அளபு, என வைகதொகையும் ஒவ்வொன் றெணவகைப் படுமெனக் கொள்க. இவற்றை, 218- ஞ சூத்திரத்திற் காணக. அவற்றுள அடிதோறு முதலெழுத தொன்றி வரத் தொடுப்பது அடிமோனைத் தொடையும், அடிதோறு மிறுதிக்கண ணெழுத தொன்றி வரததொடுப்பது அடியியைபுத் தொடையும், அடி தோறு மிரணடா மெழுததொனறி வரத்தொடுப்பது அடியெதுகைத்தொ டையும், அடிதோறு முதற்கண மொழியானும் பொருளாது மறுதலைப்ப டத் தொடுப்பது அடிமுரண்டொடையும், அடிதோறு முதற்கண ணுயிர ளபெடையு மொறதளபெடையு மொன்றிவரத தொடுப்பது அடியன்பெ கடைத் தொடையு மெனப்படும்.- "முதலெழுத் தொன்றின மோனை யெறு கை முதலெழுத தியைபோ டொததது முதலா, மஃதொழித் தொன்றி னாகு மென்ப." என்றார் பலகாயனார்:-"இறுவா பொப்பி னஃதியைபென மொழிப, என்றாாகையனார் - எமொழியினும் பொருளிலு முரனுதன மு ரனே " என்றா சொலகாப் பெருமைத்தொலகாப்பியனார்.-"அளபெடைந் தொடைக்கே யளபெடை யொன்றும் என்றா நநதத்தனா (வ -று) "மாவும் புளளும வதிவயிற படா, மானீர் விரிதே பூவுஙகூம்ப, மாலைதொடு
