அகப் தொல்காப்பியம் செய்யுளியல் கால்வகை யுருவித் பால்வே முகிய, கால முதல்வகித் பாவுது بوغره”وى கல்லவை நல்லவை யெல்லா கிஞஅது, செல்வ கோக்கி னெய்கிய வல்விதி, துயரொடு சொல்வினை நீங்கிப், பெயராச் சுற்றம் பெறுகம்யா (ിഥങ്ങQു. இது ஆறடிச்சாவும், மூன்றடித்தாழிசை மூன்றும், ஒருசீர்ச்சின்னம் , துைம், கனிச்சொல்லும், ஆறடிச்சுரிதகமும் பெற்றுவர்த ♔ജl-lു வண்னகத்தேவபாணி, 1"கெடலரு மாமுனிவர் கிளர்ந்துடன் குெழு சேக்சக், கடல்கெழு கனைசுடரிற்.கலச்சொளிரும் வாலுளை, யழல்விழி: சுழல்செங்க ணரிமாவாய் மலைக்சானக், சாசொடு முடிபிதிாச் சுமனி, பொடிபொங்க, வார்புன விழிகுருதி பகலிட முடனனைப்பக், கூருகிான் மார்பிடக்க கொலைமலி கடக்கையோய், மு.ாசதிர் வியன் மதுரை முழுவதுச் தலைபனிப்பப், புாைசொடிச் கிாடிண்டோட் போர்மலைந்த மதமல்ல, ாடி யொடு முடியிறுப்புண் டயர்ந்தவர் விலஞ்சோப், பொடியெழ வெங்களத்துப் புடைச்சதுகின் புகழாமே ா, கலியொலி வியனுலசங் கலந்துட னனிங்கிங்க வலியிய லவி சாழி மாறெதிர்க்க மருட்சோவு, மாளு சா ருடம்போெ மறம் பிதி வெதிர்கலங்கச், சேதுய விருவிசம்பிற் செகுத்ததுகின் சினமாமோ, பகி.மணி யினநிாை பாங் த ட னிரிந்தோடக், கடுமுர னெதிர்மலைந்த காரொலி யெழிலேறு, வெரினெல் மருப்பட வீழ்ந்துதிறம் வேருக, வெகு மலி பெருக்தொழுவி னிறுத்ததுகின் னிகாைமோ, இலக்கொளி மாகத மெழின்மிகு வியன் கடல், வலம்புரித் தடக்கை மா.அ னின்னிறம்: வின் பினர்க் கோங்கமும் வெக்செரி பூசும்பொன்னும், பொருகளி தடி_. புாையு சின்னுடை, கண்கவர் கதிர்முடி கனலுஞ் சென்னியை, தண்கட ருது பகை தவிர்ச்ச வாழியை, ஒலிபிய அவன மோங்கிய கொடியினை, வலி யுயர் சகட மாற்றிய வடியினை போாவுனர்க் கடந்தோய்கி, புணர்மருதம் பிளக்சோய்கி, கீர்கல மளங்தோய்கி, கிழறிகழைம் படையோய்கி; ஊழிக், புலகுகீ, யுருவுகி, பருவுகீ, யாழிகீ, யருளுகி, பறமுகீ, மறமுt; எனவாக்கு அகிேற லொருவசிந் பசவுத மெங்கோன், ருெசெழற் கொடும்பூட் பகட் டெழின் மார்பிற், கயலொடு கலந்த சிலையுடைக் கொவெரிப், புயலுறழ் சடக்கைச் செல்வே லச்சுசன், முென்று முதிர்கட லுலக முழுதுட, 2னென்றுபுரி சிகிரி யுருட்டுவே னெனவே. இது இருர்ே கான்கும் ஒருசி செட்கிம்பெற்ற வக்கது. இதலுட் போாவுணர்க்கடச்சோ யென்பதனை முச்சிாக்கியும், ஊழி யென்பதனை யிருசேர்க்கியும் பின்னுள்ளோர் காட்செல் பொருக்காமையுணர்க. - (கசசு) --- - _ ___ 1 'விளக்கத்தனர்பாடிய கெடலருமாமுனிவ.ொன்னுங்கலிப்பாப் புற நிலைவாழ்த்தாய்வந்தது பிறவெனின் அஃ சாசிரியச்சுரிதகத்தால்வந்தமை பாற் குற்றமில்லை’ என்பது யாப்பருங்கலவிருக்கி. 2 ஒன்று சிகிரி எனவும், ஒன்மபுதிகிரி எனவும் பாடம்.
