பக்கம்:தொல்காப்பியம்-இராகவையங்கார்.pdf/192

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

கச்சிர்ைச்கினியருரை. கஅங். காசை பரிபாடக் காண்டும் எனக் கோவா னிற்றது. இனிப் பாட்டி ஒரப் போக்கின்பின்வைத்த களு ற் போக்குப்போ னற்சிா னிறம்பாட்டும் அருஞ் சிறுபான்மையென்றுகொள்க. உ-ம். காங்காங்கே யின்னநோய் gசய்யுமற் றீதே, பாக்க சுணங்கிற் பனைக்கோளாள் பண்பு” (கலி.காக) சனவரும். இங்ாவன ம் வைப்பவே வருகின்ற ஐஞ்சீாடுக்கலும் ஆமெய் 2யறு சலும் இப்பாட்டின் கனன்றி வேலாவாயின. இதனை பீற்றுக்கண் தவத்த சஞனே மேற்கூறுங் கொச்சகமுங் காவும் போக்குமின்றி யிப் பட்டுமிடைந்தும் வருமென்பதாம் இவ்வதிகாரத்தாற் கொள்க. மெய் பன்றதனுன் அடுக்குஞ்சி சன் முகலினும் இறுதியினும் வருமென்ற காள்க. இயற்கை சிதையாமற் முேன்றுமெனவே கட்டளையுங் கட்டளை பல்லதுமென்ற வெண்பாவிலக்கணகிாண்டுஞ் சிதை யாமைவருமென்ரு ாம். வெளிப்படவென்ற சம்ை மனைவி ரவிவருகலுங் கொள்க. சாவும் போக்குமென்ற உம்மைகள் வண் தம்மைகள். ஒழிக்க மூன்றும் இறந்தது தpஇய எச்சவும்மை, கலிவெண்பாட்டுத் தனிநிலையின்றி விாவுறுப்பாயும் வருமென்றலின், சான்றவிர் வாழியோ சான்றவி சென்றும், பிறர் கோயுங் தக்கோய்போற் போற்றி யறனறிதல், சான்றவர்க் கெல்லாங் கடனை விவ்விருக்க, சான்றி ருமக்கொன் றறிவுறுப்பென் மான்ற, துளியிடை மின் லுபபோற் முேன்றி யொருத்தி, யொளியோ கிருவென்னைக் காட்டி யளிய மடி வயளுள்ான் வந்தது. அவனுக்கான், என லிகணக் கிற்புகை புண்டியங்கும், வானூர் மதியம் வகைகேயி னவ்வாை ச், தேனி. னிரு லென வேணி யிழைத்திருக்குங், ன காடன் கன்" இதனுள் முதற்கணின் தது கடன். சிறுகுடியிரே, வள்ளி கீழ் விழா வாைமிசைத் தேன்முெடா, ■ _ __ _ கால்லை குரல்வாங்கி பீனு மலைவான, சல்ல புரிக்தொ முக லான்; ' இத னுள் முச லாசிரிய வடி காந்தள் கடிகமழுங் கண்வாங் கிருஞ்சிலம்பின், வாங்கமை மென்முேட் குறவர் மடமகளிர், சாம்பிழையார் கேள்வ_குெழு செழலாற் றம்மையருக், சாம்பிழையார் காங்கொடுத்த கோல்; ' இவை இத்திமெனப்ப்கிம், வோங்கு சனிச்சொல் அறச்சொடு ன்ேறே?னக் கண்டு சிறப்பட, வென்னேயர்க் துய்த்து ைச்,சாம் சாய்; இது வெள்ளைச் சுரிதசமாகி யிட்ைவந்தது. அவரும், செரிகனை கோக்கிச் கீாேகிக் கண்சேங், கொருபக லெல்லா முருக் கெழுந்தாறி, யிருவர் கட்குற்றமு தில்லையா லென்டி, செருமந்து சாய்க்கார் கலே, செரியிழாய் புேகின் கேளும் புணா, வசையுறை தெய்வ முவப்ப வுவந்து, குரவை சழி.இ பா மாடக் குரவையுட், கொண்டு கிடைாடி - ண், - இவையிாண்டுங் கொச்சகம். கல்லாய், * சனிச்சொல். கன்ன உலவரு மெல்ல தமர் கலைத், சங்காகண்டாக் சாங்குவா ர்ென்னேற் தனர்கொல்; இது பேரெண். புனவேங்கை சாதுகுக்கும் பொன்னறை முன்றி, னன விற் புணர்ச்சி