ஆஅஆசி தோல்காப்பியம் செய்யுளியல் மிக்குவருவதும். அது வாள்வரி வேங்கை வழங்குஞ் சிறகெறியெல், கே. வரும் போதி னெழால்வாழி வேண்டிங்காள், கேள்வரும் போதி னெழா தாய்க் குருவியரோ, கிள் வளி காகத் தெயிறே வழி வெண்டிங்காள்: இர வரும். இத்தாழிசையொருபொருண்மேன்மூன்றகிக்கிவருவனவும் கொடி சகவொருபோகெனப்பட்ட கலித்தாழிசையெனப்படும். சாடிக்கு வருக லான். இனி ஆசிரியக் றையாவது, கான்கடியா யிடையிடை சிலர்ே குறைந்துவரும். அது “காைபொரு கான்யாற்றங் கல்லக செம்முள்ளி வருகிாாயி, னாையிருள் யாமத் தடுபுலியோ தும்மஞ்சி யகன்று போக, காையுருமோ, தங்கைவேலஞ்சுக அம்மை, வகையா மங்கையர் வெளவு, லஞ்சுதும் வா ாலேயோ' எனவரும், வஞ்சித் துறையால் அ குறளடி.நான் கிற்ை றனிவருவது. அது 'முல்லைவாய் முறுவலித்தன, கொல்லைவாய்க் குருகின்றன, மல்லல்வாய்ம... மங்கின, செல்வர்.தேர் வசக் காணென்: எனவரும். இனி வெண்டுறையாவது:மூன்றடிச்சிறுமையாக வேழடிப் பெருமையாகவருவது. இறுதியடிக்கண். சிலவருமாறு, "குழலிசைய வண் டினங்கள் கோழிலேய செங்காக்கட் குலைமேற் பாய, வழலெரியின் மூழ்கின வா லக்கோ வரிையவென் றயல்வாழ் மக்கி, கலுழ்வனபோ னெஞ்சகைந்து கல்லருவிது உம், நிழல்வமை நன்னுட னிப்பானே வல்லன்' எனவரும். மேலும் வக்கவழிக்கண்டுகொள்க. கலித்ததையாவது கெடிலடியாகிய வைஞ்சியடி கனகினுன்வருவதி. ஒசடி பதினோதும், பதினதும், பதினேழு மெழுத்துப்பெத்துவருவன. அவை கானுங் தோ ழியு மாயமு மாகிங் துறைகண்ணிக், கானுக் நேரும் பான்னும் வக்கென் ன லனுண்டான், றேனும் பாலும் போல்வன சொல்லிப் பிரிவானேற், கானும் புள்ளுங் கை தையு மெல்லாங் சரியன்றே எனவரும். கல்லார் பழிப்பி னெழிற்செம் பவளக்கை ਾਂ கின்ற, பெல்லா முக க்தெங்கள் போகக மேபுர மூன்றெளித் , வில்லா னளிக்க விநாயக னேயென்று மெய்ம்மகிழ, வல்லார் மனச்சன் மாட்ட ளிருக்க மலர்த்திருவே இது கோசை முதலாகிய பதினறெழுத்தான் வந்தது. 2'கனியுக் கினைவோகி நாடொறுங் காதல் செயுமடியார்க், கினிய னிவைெரு வின்னங் கிலனெல. ரும்வணங்கப், பனி வெண்பிறைகறுங் கொன்றைச் சடைப்பலி கேரியற்கை, முனிவன் சிறுவன் பெருவன் கொல் யானை தனத்தவனே இது .கிரையசையாகிய பதினே ழெழுக்கான்வக்கது. இனி ஆசிரியவிருக்கமாவது: -அது சீர் முதலாக மிக்கவடிகர்ன்கடிய் மொத்து - வருவது. --- அதி, இோைக்கு மஞ்சிறைப் பறவைக னெனப்பொரு தினவண்டு புடைசூழ, துாைக்க ளென்னுமக் குழம்புகெ டெகுண்டெழ துடங்கிய வலயக் காம், றியைக்க சங்களிற் மூத் சகாயனர் கிருவிரட்டைமணி மாலை உ.
- ட்
