G.F. l- தோல்காப்பியம் செய்யுளியல் எனவும் மோலவு முள்ள ராயிற் கால, யாங்கா குவன்கொல் பாண வென் פו மனையோன் சொல்லெதிர் சொல்லல் செல்லேன்” (அகம். கச) எனே உேயங்கின் தன்னையென் மெய்யென் நசைஇ’ (அகம். கள்) எனே தண்டா ரகலமு முண்ணுகோ பலியே” (குறுக் கூக- எனவும், ఇత8 மென்செய்தி ரென்னே நகுரோ (கவி. க.ச.உ) எனவும், இவை தோழியும் பாணனும் செவிலியும் அறிவரும் கேட்பத் தலைவிடற்ற வந்தன. "இடிக்கும் கேளிர் துங்குறையாக” (குறுந்தொகை. இ.அ) எனவும், "எலுவ சிருஅ செப் முறு நண்ப” (குறுங். கஉக) எனவும், ஊேர்க பாக வொருவினை கழியன (அகம். சச) எனவும், பேரமர் மழைக்கண் னின் ருேழி செய்த, வாாளுர் வருத்தங் களையா யோவென' எனவும், சான்றவிச் வாழியோ சான்றவிர்க (கவி. க.க.க) எனவும், இவை பார்ப்பானும் பாங்கனும் பாகனும் தோழியும் கண் டோரும் கேட்பத் தலைவன் கடற் றநிகழ்ந்தன. ஒன்றித் தோன்றும் கோழி மேன’ (அகத். க.க) என்றலின், தோழிகூற்றும் கலேவிகடற்றேயாம். (ககக) ககன் பார்ப்பா ரறிவ. ரென்றிவர் கினவி யார்க்கும் வாையார் யாப்பொடு புணர்ங்கே.* இதுவுமத. இ-ன். பார்ப்பாரும் அறிவருமென்கின்ற இருவர்கூற்றும் அசமும் புதமுமாக யார்க்குஞ் செய்யுவொன்றவற்ருேகிம் பொருக்திவருதலின் ஆகத்தினயோர்க்கும் புறத்தினையோர்க்குங் கேட்டலே வரையார். எ-து, இனி வரிையாசென்ற சனை யெச்சப்படுத்துல் சிலர்க்கு வாையப்பெ மென்றுகொள்க. அ. ச. வ பார்ப்பார்கூற்றுக் தலைவலுஞ் செவிலியும் கற்ருயுங் கேட்பினல்லது பிறர்கேட்டற்கேலாமையும், இவர்கூற்றுக் தலைவனுக் தோழியுஞ் செவிலியம் ற் ரு பு ங் கேட்டற்குரிமையும் புறத்திணைக்கண்ணும் பொதுவியற்காக்சையோர்க்கும் பார்ப்பார்கிளவி யேலாது அறிவர்சினவி யேற்குமென்றலும் பிறவுமாம். எனவே தலைவி அறிவர் வாயிலாயவழி மருமையும் புறத்தினைத்தலைவர்க்குடிங்வாறே அவர்வழிசிற்றல்வேண்டுமென்பத்ாங் கூறிற்று அறிவாாவார் முக்காலமு . முனர்க்சோரும் புலநன்குனர்க்ச்புலமைய்ோரும். உ-ம். க்றியவர் துள்ளும் பிறவற்றுள்ளுங் காண்க. (சகன்) -- ஆது_
- எது, பார்ப்பாரும், அதிவகுக் கூறுங்கூற்றுக கேட்போரையுனர்.ந்து.
பெறுவர் எ-து, எ-தி உரையாசிரியருறை.
