இ- டெ திருநூற்றந்தாதி மூலமும் உரையும். வஞ்சித்து. வாழ்வாரின் வன்சன ரில் ” என்ருர் பிறரும். அக்கரிக்கல்-பே; தல். அரிமான்-சிங்கம். மூவகை மூடமாவன:- உலோகமூடம், தேவதாமூட பாஷண்ட மூடம் என்பன. எண்வகைச்செருக்காவன :-பிறப்பு, குலம், வ செல்வம், வனப்பு, சிறப்பு, தவம், உணர்வு என்பனவாம். (* மும்மடி சூழ்ந்த முழுவொளி நாக செழுஞ்சுடருக் கம்மடி நல்ல டிையினை தாங்கி கண்ணுகற்கக் * TIH to- FF IHH: * * -- 1,. ச l o == * E. தறகு, கம்மடி யேன்மனம் பேலவம் ருேதலை மீது கொள்ள வம்மடி கேளென்ன மாட்டா முளசி மது மலனே. இ.ள். சிரசின்மேல் தாங்கிக்கொள்ள ஸ்வாகிகளே வாரீர் என்று சொல், மாட்டாத கேன் றங்கிய தாமரைமலானது, மூன்றுமடிப்பாக வளைக்க முழு வொளியாகிய பிாபாவலயத்தையுடைய ஸ்வாகியினது உகயபாதுவிலும் ஒள மிகுந்த திருலடிகளைச் சுமக்கினும் அடியேனை மனம்போல நண்ணு சற்கு வ: மையுடையதோ; எ-று. இதனுல், தாமசையிலுஞ் சிறக்க தன் மனம் என்பதாம். தம்-அசை, வ ருே.வல்லதோ. அம்மின் என்பது வ எனக் இசைக்தது, முளரி-தாமரை. (சுரு மலக்தோய் வயி.மம் மக கக்களு - அக்வின் னுக் கலங்கே டெக்க அலைா அன் அன் கவர்கமைக் - == = - புலக் காய் பொறியுடைப் பெய்க்கேவா அளபுன் னேறிகளும்புக் கலைக்தே னா விக்க ஆர்தி 19:PQE: డిక్షాT Lg FGుకా శాr. இ.ன். பொய்த்தேவர்களது புல்லியமார்க்கம்புக்கு, அகளுல் மக்கள் காகர், விலங்கென்னும் காற்கதியிலும் கலந்து வருக்கினேன்; அது போதும்; இனியேனும் அஞ்சாகேகொள் என்னவேண்டும்; எ-று. இதல்ை மிச்சநீங்க வினை நீங்கும் என்பதாம். மலக்கோய் வயிறு என்றத் ேைல மக்கட்ககியும், மண்ணென் றதஞலே விலங்குகதியும், விண்னென்றது ேைல தேவகன்புமாயித், புன்ைெ விகளும் என்பதில் உம்மை அசை, கலந்து அலைந்தேன் என்க. உலகொருமூன் முன் கர்ைகரு டொறியுடைத்கேலர் என்றத் அவரும் அவ்விக்கிரியயைபபட்டவர் என்பாைம். (சுச என்னேயிம் பன்னுலக கத்தோ சிவக்கை யிை நவால்லாக் து ன்னய திகள் சொற்பொ னம்புவர் தாமணிசேர் .ெ ,ெ ! பின் te så னிய புக்கவ இ. ல்கர் பொய்ம்மைகன்ம்ே பின்னே டி சின்ன pங் ৫. লেন கிடத் து: பிணங்குவனே
