§§ பாரதிக்குப் பின் "பேராய்ச்சி.காளியின்ன்வரூபம்...எங்கள் பெரியண்ணத் தேவருக்குக் குடும்பத் தெய்வம்-திைேமுறை தலைமுறை யாகக் காத்து வந்த ரோய்ச்சி...
- ேராய்ச்சி அதில் என்ன தொனி! கால்வளவு ஆர்த்தபுஷ்டி! -
இருண். வெளிச்சத்தில் இருண்ட கோரமான கீ.ே தாயின் கருனே, என்ன நம்பிக்கை! தாளேக்கு அம்மனுக்குக் கொடை நாளைக்கு இவ்வளவு நேரத்தில் இங்கு எப்படியிருக்கும்? இந்த மெளன. ககம் மருத்திற்காவது கிடைக்குமா? என் கண்கள் இருட்டில் அசட்டையாகத் துழாவு கின்றன. கோயில் வாசலில் இரண்டு ஆட்டுக்கிடா. :ேfr:ஜ்சனத் தேவருடையவைதான்.அம்மனுக்கு வளர்த்து விடப்பட்டவை. வாழ்வு நாளே வரைதான் என்று அவற்றிற்குத் தெரியுமா? சித்திரபுத்திரன் மாதிரி, எனக்குத் தெரியும்.' ஆசாயங்கான மாக்கம்) இது போன்ற தாவித் தாவிச் செல்லும் நடை"யை புதுமைப்பித்தன் எல்லாக் கதைகளுக்கும் கையாண்டார் என்ருே, இதே நடையை மாருது அவர் காலம் முழுமையும் அனுஷ்டித்து வந்தார் என்ருே சொல்வதற்கில்லை. கதைக்கு எடுத்துக் கொண்ட விஷயங்களுக்கேற்ப அவர் வெவ்வேறு விதமான நடையையும் ஆக்கிக் கொண்டார் என்பதைப் புதுமைப்பித்தன் கதைகளைப் படிக்கிறவர்கள் விளங்கிக் கொள்ள இயலும்,
