236 இ. புலவர் கா. கோவிந்தன் எரிஉரு உறழ, இலவம் மலரப், 10 பொரிஉரு உறழப் புன்குபூ உதிரப் புதுமலர்க் கோங்கம் பொன்னெனத் தாதுாழ்ப்பத் தமியார்ப் புறத்துஎறிந்து எள்ளி முனியவந்து, ஆர்ப்பது போலும் பொழுது: எண்ணி அந்நலம் போர்ப்பது போலும் பசப்பு; 15 நொந்து நகுவனபோல் நந்தின.கொம்பு, நைந்துள்ளி உகுவது போலும்என் நெஞ்சு:எள்ளித் தொகுபு உடன் ஆடுவ போலும் மயில்; கையில் உகுவன போலும், வளை, எண்கண்போல் இகுபு, அறல்வாரும் பருவத்தும் வாரார்; 20 மிகுவது போலும் இந்நோய்; நரம்பின் தீங்குரல் நிறுக்கும் குழல்போல் இரங்கினர் மிஞறொடு தும்பிதாது ஊதத், தூதுஅவர் விடாராய்த் துறப்பார்கொல்? நோதக இருங்குயில் ஆலும்.அரோ! 25 எனவாங்கு புரிந்துநீ, எள்ளும் குயிலையும் அவரையும் புலவாதி; நீலிதழ் உண்கண்ணாய்! நெறிகூந்தல் பிணிவிட, நாள்வரை நிறுத்துத்தாம் சொல்லிய பொய்யன்றி மாலைதாழ் வியன் மார்பர் துணைதந்தார்; - 30 கால்உறழ் கடுந்திண்தேர் கடவினர் விரைந்தே.” வேனிற் பருவ வருகை கண்டு ஆற்றாது வருந்திய தலைவியைத் தோழி, தலைவன் வரவுணர்த்தி ஆற்றியது. 1. வீறுசால் - பிறவற்றிற்கில்லாத பெருமை பொருந்திய, ஞாலம்-உலகம்:2. நந்தி- நிறைந்து, 3. மணி - பளிங்கு, புரை - ஒக்கும்; வயங்கல் - கண்ணாடி, துப்பு - பவளம், 4. பிணிவிடும் -
