துல்1 (பொருந்தற் கருத்துவேர்)
135
துற்று - துத்து - துது - துதை. துதைதல் = 1. செறிதல். “தோடமை முழவின் துதைகுர லாக” (அகம். 82). 2. மிகுதல்.
460).
துதை - ததை. ததைதல் = நெருங்குதல். 'ததையிலை வாழை” (ஐங்.
துது – தொது – தொதி = பப்பரப்புளி.
தொது - தோது = 1. தொடர்பு. அதற்கும் இதற்கும் என்ன தோது? (உ.வ.). 2. பொருத்தம். மாப்பிள்ளைக்கும் பெண்ணிறகும் தோதில்லை. (உ.வ.).3.ஒப்பு. அவனுக்குத் தோது எவனுமில்லை. (உ.வ.).
தெ.,க.தோடு.
தும் - திம் திம்மை
―
=
1. பருமன். 2. கண்டை (சரிகை)
முதலியவற்றின் பந்து.
திம் - திம்மன் = 1. தடித்தவன். 2. ஆண்குரங்கு.
க .திம்ம,தெ .திம்மடு.
திம்மலி = தடித்தவள் (யாழ்.). திம்மலி- திமிலி.
திம்மலி = பெருமீன் (திவா.). வ. திமி.
திமி - திமிசு = தளத்தைக் கெட்டியாக்குங் கட்டை. தெ. திமிச. திமிதம் = 1. பேரொலி. 2. உறுதி (யாழ். அக.).
=
திமிர் = 1. மரத்துப்போகை. 2. உணர்ச்சியறும் நோய். 3. மனக் கொழுப்பு. ம. திமிர், தெ. திமிK.
திமில் = 1. திரண்ட எருதின் முரிப்பு. 2. திண்ணிய மீன்படகு.
"திண்டிமில் வன்பரதவர்” (புறம். 24).
திமில் திமிலம் = 1. பேரொலி. “திமிலநான் மறைசேர் திருப்பெருந்துறையில்” (திருவாச. 29 : 4). 2. பெருமீன் வகை (பிங்.). திமுதிமுவெனல் = மக்கள் திரளாக வந்து கூடுதற் குறிப்பு.
திமுக்குத் திமுக்கெனல் = தடித்த ஆள், சிறப்பாகப் பெண் நடந்து போதற் குறிப்பு.
=
துல் - தில் - திர் - திரள். திரளுதல் 1. கூடுதல். மக்கள் திரளுகிறார்கள். (உ. வ.). 2. மிகுதல். “அவலு மிசையு நீர்த்திரள் பீண்டி” (மதுரைக். 240). 3. இறுகுதல். பால் திரண்டுவிட்டது. 4.பருத்தல். "தீங்கரும் பீன்ற திரள்கா லுளையலரி” (நாலடி.199). 5. வீங்குதல்.
