142
திருக்குறள்
தமிழ் மரபுரை
தீச்சுட்ட புண் சிறிதாயிற் கேடில்லை. உடம்பு முழுதுமாயின் ஓரிரு நாளிற் சாவுண்டாம். இவ் விரண்டிற்கும் இடைப்பட்ட நிலைமையாயின் பண்டுவத்தாற் பிழைத்தலுங் கூடும். ஆயின், 'குணமென்னுங் குன்றேறி நின்றார் வெகுளி' நொடிநேரமுந் தடுக்க முடியாததாதலின், 'உ-யார்' என் றார். உம்மை உயர்வுசிறப்பு. மாதவர் சினத்திற்கு ஆளாகாது காத்துக் கொள்க என்பது கருத்து.
897. வகைமாண்ட வாழ்க்கையும் வான்பொருளு மென்னாந் தகைமாண்ட தக்கார் செறின்.
(இ-ரை.) தகைமாண்ட தக்கார் செறின் - ஆக்க வழிப்பிற் கேதுவாகிய ஆற்றல் மாட்சிமைப்பட்ட மாதவர் அரசரை வெகுள்வாராயின், வகை மாண்ட வாழ்க்கையும் வான் பொருளும் என் ஆம் - ஆறுறுப்புகளும் மாட் சிமைப்பட்ட அவர் அரச வாழ்வும் அவர் தமக்குச் சொந்தமாக ஈட்டிவைத்த பெருஞ் செல்வமும் என்ன ஆகும்! ஒரு நொடியுள் வெந்து சாம்பலா- விடுமே!
படை, குடி,நாடு,கூழ், அமைச்சு, அரண் என்பன ஆறுறுப்புகள். நட்பு என்பது அரசனின் வலிமையை மிகுப்பதேயன்றி நாட்டுறுப்பன்று.
"மிகுதியான் மிக்கவை செ-தாரைத் தாந்தம் தகுதியான் வென்று விடல்” (குறள்.158)
என்று இல்லறத்திற்கும்,
"இறந்தார் இறந்தார் அனையர் சினத்தைத் துறந்தார் துறந்தார் துணை", (குறள்.310)
"இன்னாசெ- தாரை யொறுத்த லவர்நாண நன்னயஞ் செ-து விடல்" (குறள். 314)
என்று துறவறத்திற்குங் கூறியிருப்பதால், 'செறின்' என்பது முற்றத்துறந்த முழு முனிவர் செறாமை தோன்ற நின்றது. 'வகைமாண்ட வாழ்க்கையும் வான்பொருளு மென்னாம்' என்றது, அருந்தவரின் பெருந்திறலை யுணர்த்தி அரசர் தம் செல்வச் செருக்கால் அவருக்குத் தவறு செ-யாவாறு எச்சரித் ததே யன்றி வேறன்றென வுணர்க.
898. குன்றன்னார் குன்ற மதிப்பிற் குடியொடு நின்றன்னார் மா-வர் நிலத்து.
