ராஜாவுக்கு அந்திம தசை அணுகிவிட்டது... "அம்மா, குஞ்சு" என்ற ஏக்கத்துடன் ஆவி பிரிகிறது....
குழந்தை அவனை ஏறிட்டுப் பார்க்கிறது. அவன் செத்துவிட்டான் என்பதை அறியாமல், "கண்ணெ முளிச்சிருக்காதே தூங்கு" எனக் கட்டிலில் ஏறி அவன் கண்களை மூடுகிறது. ராஜாவின் தலை கொளக்கென்று சாய, "நல்லா படுத்துக்கடா” எனத் தலையை இழுத்து வைத்துவிட்டு, "ரா ரா ரோ! ரா ரி ர ரோ!" எனத் திருப்பி ஆராட்டுகிறது.
சொல்லிச் சொல்லிக் குழந்தைக்கும் தூக்கம் வந்து விடுகிறது. 'ரா ரா ரோ' என்ற இழுப்புடன் அவன் கையில் தலைசாய தூங்குகிறது....
வெகு நேரம் கழித்து....
வெளியே கார் வந்து நிற்கும் சப்தம்.
சுந்தரவடிவேலு இறங்குகிறார். மனதில் புயலோய்ந்துவிட்டது. ஆனால் மிருகத்தனமாக நடந்துகொண்டதின் சுமை விலகவில்லை. அவசர அவசரமாக வீட்டுக்குள் நுழைகிறார்.
இருட்டிக் கிடக்கிறது.
சுவிட்சைப் போடுகிறார்.
நிசப்தத்தைக் கண்டு கோட்டைக் கழற்றி கையிலேந்தியபடி மச்சுக்கு ஓடுகிறார்.
அங்கும் இருட்டு. மறுபடியும் சுவிட்சைப் போடுகிறார்.
பையன்மேல் சாய்ந்து தூங்கும் குழந்தையை எடுத்துத் தோளில் சார்த்திக்கொண்டு பையனைத் தொடுகிறார்.
குழந்தை தூக்கக் கலக்கத்தில் கொட்டாவி விட்டு கண்களைப் புறங்கையால் துடைத்தபடி 'ரா ரா ரோ' எனச் சொல்லுகிறது.
சுந்தரவடிவேலு பையன்மேல் வைத்த கையை திடுக்கிட்டு எடுத்து விட்டு "மரகதம்! மரகதம் " என அலறுகிறார்.
எதிர்பாராத துயரத்தால் நிராதரவாக்கப்பட்ட மனதின் பிளிறல்...!
"என்ன! என்ன!" என்று கீழிருந்து கவலையுடன் எதிரொலிக்கும் மரகதத்தின் குரல் ... தடதடவென்று மாடிப்படியேறும் சப்தம்.
"இங்கே வா, ராசாவைப் பாரு! என்னமோ மாதிரியா கெடக்கானே! மேலெல்லாம் குளுந்திருக்கே!" எனப் பதறுகிறான்.
அவள் பையனைத் தொட்டுப் பார்த்துவிட்டு அடித்து விழுந்து அலறுகிறாள்.
புதுமைப்பித்தன் கதைகள்
735
