7. இ யா ம ன் 919
_ டியாம். உனது கோவின் கீழ் உள்ளனவெல்லாம் எனது _ கால் அளவுக்கும் காணுது என்பது குறிப்பு. ==
1) வ் விாகுாையின் காவு தெரியாமல் மன்னன் மனமிக _1, ... வேண்டியதை விாைந்து தங்தான். இகனே அதியூக பக் கவனிக் துவக்க மகியூகியான மக் கிரி எதி ர்மொழி கூறி _ வத் கான்: மன்னர் பெரும ! வக்தி ருக்கும் இவர் வஞ்ச
வனர் ; மாயங்கள் வல்லவர்; இனி என்ன நிகழுமோ ? என்று
- ங் கெஞ் ஆF ம் அஞ்சு கின்றது. கிலேமை சசியில்லை H , T கin'லுைம் குள்ளன. கம்பலாகாது. உள்ளதை உாைக்தேன்.
+ 7.
_ வறித்து கெளிக.
என்று உரிமையுடன் உ னர்க்கின ன்.
ாக்கி ன் இங்ானம் சொல்லவே மன்னன் புன்னகை புரிந்து ானன் முகத்தை விழைக்து கோக்கினுன். அக் குறிப்பை
அ, ஆ அமைச்சன் எனிந்து உரை க்கான் .
\ கண்ட கிறக்க இது கைதவம் ‘ என்ற து அவன் கருதி
ஆாப் ,க உறுதியைக் குறிக்கது. உருவம், பருவம், முகக் குறிப்பு, உாைக்கிற ம் முதலியவற்றை துணுகி கோக்கினேன் ; முடிவாக மாயச் சூழ்ச்சி என்றே கெரிகின்ற கென்றவாறு.
வகைக வம்= வஞ்சனே. செய்தவன் அல்லன் என்பதாம்.
கோண்டல் நிறக்குறள் என்பது கோள்ளேல் என்ற து உற்று | டும் வடி வம் உண்மை அன்று ; விக்கையாக வந்துள்ளான் ; |)^* ஆளே கம்பற்க : கம்பினுல் மோசம் என்பது கருத்து. இங் ாம் குறிப்பாகக் கூறியதை அாசன் குறிக்கொள்ளாமையால்
பிெல உறுதியாகத் தெளிவு. க்தின்ை.
‘ அண்டமும் முற்றும் அகண்டமும் மேனுள்
உண்டவன் ஆம் இது உணர்ந்துகொள் ‘
- m *_ * * - = கன கனடவன 5'பால உணமையைக காட்டியருளி _றன். ‘முன்து அடி மண் கேட்டு உன்னிடம் இங்கே வக்கிருக் விண், ஆ%ள எளிதாக எண்ணி ஏமாந்துபோகாகே ; ஆள் யார் பெரிய மா ? ண்டங்களேயெல்லாம் வகங்கே உண்டவன்: உலகம்
- # | r | - - பூர் பி. ஒரு * To சை து _ண்ட .ெ ருவாயனுன அம்மாயனே அது ப தவமுனிவன்போல்
= # * - --- - s --- - F --
பாய வேடங்கொண்டு அமார்களுக்கு ஆகாவாக கமர்களுக்கு _i , ப, தி ஈண்டு இப்படி வத்திரு க்கின்றா ன் ; ஆண்டவனே ! _சின வெளியேற்றி விடுக’ என்று மந்திரி விாைந்து கின்றான்.
