7. இ ரா ம ன் 4909 ஆகாவால் அமரர் கு ல ம் ஏற்றம் பெற்று மகிழ்கிறது; உன் குலம் உயர் கி லை யி ல் ஓங்கி ஒளி பெற்று மிளிர்கிறது; நம் சேனைக்கு நீ உயிர் நிலையாய் கிற்கின்ருப்; ஆகையால் இளவலை ஆகரிக் தச் சேனை யைப் பாதுகாத்து வானேயும் வையத்தையும் மறைகளையும் துறைகள் தோறும் காத்து நிறை புகழோடு நிலவி கில்’’ என்று இன்னவாறு இராமன் கூறவே அனுமான் பாதும் மாறு கூருமல் அடி வனங்கி அயலே போனன்; அங்ங்னம் போகும்பொழுது அவனுடைய கண்களில் நீர் பெருகி நின்றது. தன்னைக் குறித்த ஆண்டவன் சொன்ன பு க ழ் மொழிகளும் அவனது தனிமையும் உள்ளத்தை உருக்கி கின்றமையால் விழி களில் நீர் வெளிவர லாயது. உழுவலன்புடையவன் அ மு. து கொண்டே இளவலைத் தொடர்ந்து சென்ருன். முன்னவன் மொழியும் பின்னவன் வழியும் விழி எ தி ர் விளங்க விர்ைந்து நடந்தான். அஞ்சனவண்ணெைநஞ்சில்கினத்துநேரே போஞன். என் பின்னே திருநகர் தீர்ந்து போந்த யானே. இலக்குவனே இராமன் இன்னவாறு இங்கே குறிக் திருக் கிருன். உழுவலன்பு உரையில் ஒளி புரிந்துள்ளது. தன்னைத் தொடர்ந்து தன் பின் வந்து தனக்காகத் த ம பி படுகிற துன்பப்பாடுகளை இங்கம்பி அடிக்கடி நினைந்த உள்ளம் உருகி வருவகை இடங்கள் .ே க ர ற ம் உனர்ந்து வருகிருேம். இனிய போகங்களை அனுபவித்து இன்ப நகரில் இனிது இருக்க வுரியவன் தன் பொ ருட்டுத் துன் பம் உழக் து வருகிருனே! என்ற அன்புப் பாசம் இங்க அண்ணலை மருபமா உருக்கி வருகிறது. அயோத்தி நகரின் செல்வ வளங்களும் செழிப்பும் அ ழ கு ம் கினைப்பில் கிலைத்து வருதலால் திருநகர் என்ருன். துறவியாப் வனம் புகுந்தாலும் பிறவி நகரில் பேரன்பு .ெ வருகியுளது. யானை என்றது கம்பி நிலை கருதி. இருகை Lun 86ರ: ಹಾ Gor இராமனேக் காவிய வுலகம் ஆவலோடு கூறி வருகிறது. கன் கம்பியை யானை என அந்த உரிபை யில் இந்த நம்பி ஈண்டு நவின்றுள்ளான். தன் கம்பிக்குக் கணேயாய்ப் போகும்படி அனுமானே அனுப்பியதோடு உடனே வீ ட ன னே யு ம் அனுப்பினன். :இலங்கைக் கம்பியை அழைத் து அயோக்திக் கம்பிக்கு ஆகாவு iபுமாறு கேரே உரைத்து விடுத்தது உரிமை சுரங்து வந்தது.
