7. இ ரா ம ன் 2449
அன்பும் அமைதியும் இனிய சீர்மைகளாய் இன்பம் கருவின் றன. பகைமையும் பொருமையும் கொடிய தீமைகளாய்க் துன்பம் பசின்ெறன.(இருளடைக்க மருள் இயல்புகள் ஒழியவே உயிர்கள் தெருள் அன்டக்க சிறக்க கிகழ்கின்றன. கல்ல்து கல எடுக்கவே!
,ொல்லாத புலை கிலேகள் பொன்றி ஒழிகின்றன.
உள்ளே உறைந்திருக்க உரிமைப் பாசம் தள்ளி வாவே பொல்லாத பகைமை எல்லாம் கொலைத் து அண்ணனை கினேந்து சொல்ல முடியாக சோக க்கை அடை ந்து இளையவன் சாய்க் தான்.'
(நெடு நிலம் சேர்ந்தான் என்ற கல்ை அடியற்ற மாம்போல் அவன் சாையில் விழ்க் கிருக்கும் கிலையை ஒர்ந்த கெஞ்சம் சோர் ன்ெருேம்ரமார்பில் சோரி காணவும் ஆவி அலமன்து அவசமாய் விழுத்துள்ளான் விழ்வு சூழ்வை விளக்கியது.
தமையன் மேல் இவ்வளவு பாசம் கிறைக் கிருக்கின்ற இக்கத் தம்பியின் உள்ள க்கைப் பகைமைப் பேய் பற்றிக் கொண்டமை யால் கிலைமை மாறிக் கொலையில் மூள கேர்ன் கான். யே பேய் வசப் பட்டவன் தாய காய்மையை இழந்து கொல்லேயில் உழக் கான்.
(உள்ளன்புடைய துணைவர்களிடம் ஆழ்வின மெல்லப் புகுர்து தன் வேலையை ஊக்கமாய்ச் செய்திருக்கின்றது.)
0அண்ணனக் கொல்ல முண்ட கொடிய துரோகி என்று சக் கிரீவனச் சொல்ல கேச்வார் எவரும் அவனுடைய உள்ளப் பாசத் சையும் உண்மை கி3லயையும் ஒர்க் துணர்வாசாயின் தம்முடைய எள்ளலை மறந்து இயக்கம் மீதுார்க்க அவனே உவந்து கொண் டாடுவர். எதையும் ஆழ்ந்து ஆய்க்க அமைகி காண வேண்டும்.'
வாலியும் கம்பிபால் அன்பு கொண்டுள்ள கைப் பின்பு அறிய
போர்
ஆாம். உரிமைத் துனே வ ைக் கொடிய கைவசாக்கி கெடிய மூட்டி முடிவு கூட்டி உலகிற்கு விடிவு காட்டியிருக் கும் விதியின் விக் சக விளையாட்டை உய்க் துணர்வார் உண்மை தெளிவார். © Ꭶ துணேகளுக்கு இனே கூறியிருப்பது எண்ணி யுனா வுரியது. தங்தோள் வலி மிக்கவர் தம் ஒரு காய்வயிற்றின் l, வங்கோர் மட மங்கை பொருட்டு மலே க்கல் உற்ருர் சிங்கோடரி ஒண் கண் திலோத்தமை காதல் செற்ற கங்தோப சுங் கப் பெயர்க் கொல்லேயிைேரும் ஒத்தார்.
307 (வாலிவகை, 39)
