118
பெரியாரும் சமதர்மமும்
வழி செய்யாத முறையிலும், பொதுமக்களின் அன்றாட வேலைகளுக்கு இடையூறாக இல்லாத தன்மையிலுமே, ஏற்பாடு செய்யப்படும்.
அம்முறையில், ஒரே ஊரில், ஒரே பள்ளியின் முன்பு மட்டும் மறியல். அதுவும் பள்ளிக்குப் போவோரைத் தடுக்கும் வகையில் அல்ல. ‘கட்டாய இந்தி ஒழிக’ என்று முழக்கம் இடுவதன் வாயிலாகப் பொதுமக்களின் எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துவதோடு, நிற்பது. அப்படி எழுப்பும் முழக்கமும், நாள் முழுவதும் அல்ல; சில மணித்துளிகளே நடக்கும். இத்தனையும் இணைந்ததே, கட்டாய இந்தி மறியல் திட்டம்.
அத்தகைய மறியலில் ஈடுபட்டோரைக் கைது செய்யாமல் விட்டிருந்தால், போராட்டம் சூடு பிடித்திருக்காது. அரசு நிலைமையை எளிதில் சமாளித்திருக்கலாம். அது அன்றைய முதல் அமைச்சர் இராசகோபாலச்சாரியாருக்குப் புரியாதது அல்ல. அவர் விரும்பியதோ சூடு பிடிக்கும் கிளர்ச்சி. அப்படிச் சூடு பிடித்தால், எங்கும் இது பற்றியே பேச்சாகி விடும். ஆதரிப்போர் ஆதரிக்கட்டும். எதிர்ப்போர் எதிர்க்கட்டும். எப்படியானாலும் பேச்சு அது பற்றியே சுழன்றால், சமதர்மப் பேச்சு பெருமளவு குறைந்து விடும். நின்றாலும், நின்று விடும் என்று அவர் மதிப்பிட்டார். ஆகவே, மறியல் செய்தவர்களைக் கைது செய்து, வழக்குத் தொடர்ந்து, தண்டனை பெற்றுத் தர அவர் ஆணையிட்டார்.
அப்பள்ளிக்கூடம் நடக்கும் ஒவ்வொரு நாளும், எதிரில் முழக்கமிட்ட நான்கு தொண்டர்கள் கைது செய்யப்பட்டார்கள் என்னும் செய்தி வந்தன. அடுத்துக் கடுந்தண்டனைச் செய்தி தொடர்ந்து வெளியாயின. ஆங்காங்கே இது பற்றியே பேச்சாயிருந்தது. ஆயிரத்திற்கு மேற்பட்டவர்கள் சிறைப்பட்டார்கள். பச்சைக் குழந்தைகளோடு, தாய்மார்கள் சிறை சென்றார்கள். தந்தை பெரியார், ஈராண்டுக் கடுங்காவல் தண்டனை பெற்றார்.
செல்வத்திலே பிறந்து, செல்வத்திலே வளர்ந்த பெரியாருக்கா, அறுபது வயதினரான ஈ.வெ. ராமசாமிக்கா, இத்தகைய கடுந்தண்டனை என்று தமிழ்த் தென்றல் திரு. வி.கல்யாணசுந்தரனார் கல்லும் கரையும் வகையில், கண்டித்து எழுதினார். டாக்டர் வரதராசுலுவும் அப்படியே கண்டித்தார். பலரும் கண்டித்தனர். பல இதழ்களும் கண்டித்தன.
