முதல் சுயமரியாதை மாநாடு
17
கூடா ஒழுக்கமும், பரத்தையர் இல்லம் போதலும் தழைத்தது. பக்தனை, இறைவனே பரத்தையர் இல்லத்திற்கு அழைத்துப் போனதாகக் கதை கட்டி, அதையே வெட்கமின்றி காலட்சேபஞ் செய்யும் சமுதாயத்தில், விபசாரம் பெருகிற்று. அதன் வேடந்தாங்கலாகக் கோயில்கள் இருந்தன.
அதனால்தான் காந்தியார் கோயில்களை, ‘விபசார விடுதிகள்’ என்று சொல்ல நேர்ந்தது. தேவர் அடியார்களுக்கும் மான்யம் உண்டு. இத்தகைய சொத்தை எப்படி நியாயப்படுத்துவது? மொத்தத்தில் சொத்து என்பதே, பலவிதத் தகாத செயல்களுக்குக் கொடுக்கப்படும் இலஞ்சமே.
கோயில் சொத்துக்களில் கணிசமானவை, அவற்றிலுள்ள நகைகள் ஆகும். இந்துக் கோயில்களில் காசு மாலைகளாக, வைர முடிகளாக, மூக்குத்திகளாக, முடங்கிப் பாழாகிக் கிடக்கும் சொத்தின் மொத்த மதிப்பு சில கோடியல்ல, பல கோடியல்ல, அதற்கும் மேலே; பல கோடி கோடியாகும். இவற்றைப் பணமாக்கி, தொழில்களைத் தொடங்கினால், எல்லார்க்கும் வேலை கொடுக்க முடியும்.
பழங்குடி மக்கள் எங்கெங்கே ஓட்டை போட முடியுமோ, அங்கெல்லாம் ஓட்டை போட்டு, எதையாவது மாட்டிக் கொள்ளுவார்கள். இரு கைகளிலும், கால்களிலும் எலும்பு வளையல்களையும், காப்புகளையும் மாட்டிக் கொண்டு திண்டாடுவார்கள். நாகரீகம் முதிர, முதிர நகைகளின் எண்ணிக்கை குறையும்; எடை குறையும்.
இங்குள்ள புல்லுருவிக் கூட்டமோ, ஒரு கோடி மதிப்பில் ஏற்கனவே முடங்கிக் கிடக்கும் வைர முடி போதாதென்று, மற்றோர் வைர முடி, அதே மதிப்பில் செய்ய முயல்கிறது. இந்தக் காட்டுமிராண்டி காலத்து ஆடம்பரத்தைக் கண்டிக்க ஆள் இல்லை.
கோயிலுக்குத் தங்கக் கூரை வேய்வதும், தங்கத் தேர் செய்வதும் அருவருப்பான, ஆடம்பரச் செயல்கள்.
டாடாவுக்குப் பணம் குவிந்திருப்பதால், அவர் தங்கக் காரில் பவனி வந்தால் எப்படி மதிப்பிடுவீர்கள்? அந்த ‘ஆடம்பரம்’ அருவருப்பாக இராதா? ‘பீரோ’ நிறைய பட்டுப் புடவைகளை அடுக்கி வைத்திருக்கும் சீமாட்டியைக் கிண்டல் செய்யாத எழுத்தாளன் உண்டா?
—2—
