பகுதி) புரீமணி,சிவர்ை,சரித்திரம், 50%
ుణవణూుబ్జవిల్రQUI ஐரகஹஜா.மாயைவோலுறவ. - ti ? a' , പെ- . . . . 8.అ8 అఖ0.తీవిలాజ్జుగాం கிற8ா.கா.ஜ.கி.கா.கலிகரிக்ாே 非
என்அறு. மகாகவிகளாற் கூதப்பட்டிருக்கலின் ஆலயத்தைவிட்டு வ்ெளியேறி வருகி ற மூர்த்தியினுடைய தேஜஸ்ஸில்ை அங்கனம் வேதத்தைக் கேட்கத்தகாத சூத்திரர்களும் வியாப்தியா யிருக்கின், மூர்கள்ாதலின் அக்காலத்தில் அச்சூத்திரர் முதலாயினரும் பரிசுச் தர்களே யாவார்கள். ஆகையால் அப்பொழுது வேதம் அவர்கள் காதிற் படலாம் என்று கூறும் விஷயம் ஞாகிகட்கே தெரியும். ஏனைய மூடர்கட்குத் தெரியமாட்டாதென்க. -
. . எத்தன்மையானவர்களும் உற்சவதரிசகம் முக்கியமாகச் செய் தல்வேண்டுமென்னுங் கருத்தை யுட்கொண்டன்றே,
उत्सर्वसेवमानस्य ! मुक्तिःकरगताभवेत् - உதவoவெலவ8ா.நவ) 8-திகோம.தாஹவெசு
Յft . - என்று சூதசமுகிதை முழங்குகின்றது.
இஃதுடன்,
अग्नौ तिष्ठति विप्राणां ఇల్డిr.తీఖ్య.వీఎgrణాro என்ற தோ வசனத்தின் பொருள் ஒருவாற்ருன்முடிவு பெற்றது என்று எமது சிவனர் திருவாய் மலர்ந்தருளினர். தேவரு மனிதரும்
- உரைத்த வாசகங் கேட்டுவந் தோங்கின
ரிரைத்த காதல ரேகிய வின்னலர் திரித்த கோலினர் தேமறை பாடினர் கிருத்த மாடினர் கின்று துதித்தனர் : இவ்வாறு சிவர்ை கூறிய பொருளே யுணர்ந்து பலருக் தத் தமது மானுக்கர்கட்குப் போதிப்பராயினர். முன் சிவனுரைத் துஷித்தவரெல்லா மிப்பொருளினக் கேட்டலும் பொருமை பிடர் பிடித்துங்தவே அவ்விடத்திருந்த, சுயம்பிரகாச சுவாமிகள் என்ற
