ao
'நேர்மைகான் வழியிலிருந்து தவருமல் இருக்கிருேம் என்ற தம்பிக்கை நடிக்கிருந்தால், பலாபலன்களைப் பற்றி நாம் என் பயப்பட வேண்டும்: ‘. . . .
'நேரீகமக்கு இத்தநாடு மதிப்பளிக்கும் என்று எண்ணு:
கிருயா? .
நாட்டைப் பற்றியோ அதிலிருந்துகொண்டு நாளைக்கொரு ஆத்தியும் வேளைக்கொகு எண்ணமும் கொண்டுள்ள தயவுஞ்சகர், இர். பதறி:ே தமக்ஆென் க?ை நமக்கு மனம் இருக்கிறத. நல்லது கெட்டது பற்றி என்னிப் பார்த்து தடத்துகொள்ளும் அறிவு இருக்கிறது. அத்தன்றிவின் வழியில் செல்வோம். இந்த இலகத்தைப் பற்றிகோ. இதில், உழைக்காமல் பிறர் உழைப் பசல் ஊதி உப்பின் கொண்டிருக்கின்ற உலுத்தர்கண்ப் பற்றியோ தமக்கு சவயிேல்க்.
மனிதன் எப்போது தன் தி ைமறக்கிருன்
- உஇன்டோடும் அணம் இன் கையில்வத்து சேர்த்தவுடன்,
மனிதன் தன்னை மறுக்கிருன், தான் இருக்கு இட்த்ன்தக்றக்கி முன். தான் முன்பு இஒத்த திஒைய மற்க்கிரு தனக்கு திகர் இத்தத் தரணியில் வேறு எவரும் இல் ைஎன்ற இக்கனம் அனனி ட்ம் குடிபுகுத்து கொண்டு விடுகிறது, ஆல்ை, அவன் ஒன்றை மட்டும் எண்ணிப் பார்க் மறந்த விடுகிருக்." 、 、? 、 。
சஎேன்ன இது?’’
தன்னி. வத்து சேர்ந்துள்ள பனம், பொருள் கொடுப் இarர்த்துக்கெலேசம், போக பூமியைக் காட்டும் தேளுக்கு ஒப்பானது, என்ஜத மறத்து விடுஇருண், கிஇம்தன் ந்ேத்து ஒரு &னுடன் கொஞ்சிக் குலாஜி, "உன்னத் தவிர வேறு ஒதுவரை
யுமே உள்ளத்தாலும் நினைக் மோட்டேன்" என்று உறுதிகூறி, இன்று இன்னெதுவதுடன் கூடி அவனுக்கு இக் போதைாை 2ள்:டி, தசனே வேருெருவன் வரும் வழியின் விழி வைத்துக் ஆசத்த் தின்று, அவனையும் இட்டான்டியாக்கவே பார்ப்ப்ாள். பணமும் இது போன்ததுதான் ... ..., - ...;
'மனிதன் எப்போது வெறிய்கை மாறுகிருன்!"
'ஏழையாக இருப்பு:வஜ் இயிைல் பணம்ச்ேர ஆரம்பித்ததும், ஆவல் வெறியஞ்க மாறி விடுகின்ருஇ. எண்ணிப் பார்க்கும் திற் வில்ாைதவின் நில்லவைகளைக் கேட்கும்போது வெறியஞ்க மாறுகி முன். இன்னியத்தின் இருப்பிடமாக வாழ்gவனைக் காதல்
சன்த்தக் எங்கே உற்பத்தியாவிறது'
