ககக பரகாலால்லான் ரஹஸ்யம். ஈஸ்வரனுடைய ஸர் வகாலஸமாஸ்ரயணீயத்வத்தை த்யோ(எ)திப் பிக்கிறது. நறு, அநவ திகா திப பயாஸங்க்க்யேய கல்யாணகுணாகரமாய் உணர்முழுநலமாயிருக்கிற ஸ்வரூபத்தையும், பும்ஸாம் த்ருஷ்டிசுத் தாபஹாரியாயிருக்கிற ரூபத்தையும் ஸாம்லேஷித்துக் கொண்டு, ஒளதார்யபாலா திகுணங்களையும் இடைவிடாமல் அஸங்குசிதமாக வ.நுபவித்துப் போகிற விவ ளுக்கு பாதுகாக்கதர்பஸ்கமும் தந்தில் ருத்தியபேரையும் அநுபபந்தமாகைபாலே கீழ்ச் சொன்ன புருஷ காரம் அக(; ) , தமன்றோவென்னில்; ஸர்வரோஷியாயிருக்கிற வீரம் வரன் தனக்கு போஷபூகபானதித் யமுக்தரையும் போஷித்வா துரூபமாக (க) "ல, கால்= 37 ( 2 33) - ஸோப நுதேஸர்வாரு காமாந்ஸப்பாஹ்மணாவிப் ஸ்சிதா (உ) "3 -லய்த்வாகந்தீபவதி” (கூ) வை 8 38 --ஸதாப்ப்பந்திஸ்யா இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே தன் ஸ்வரூபரூபாதிகளை யநுபவிப்பித்து அத்தாலேதான் ஆநந்தித்துக் கொண்டு போருவது, அதுக்கு மேலே, (ச)" இன்புறுமிவ்விளையாட் டுடையான் என்று லீலா விபூதியிலுள்ளாரைக் கொண்டு லீலாரூபே ண./-/ப்பதாய்ப் போர் செய்கேயும், 1 கூடி கக்வேத பிைத்தல் வபனா கையாலே (ரு) நல்கித்தான் காந்தளிக்கும் பொழிலேழும் என்று ஜகத்ரக்ஷணம் பண்ணிக்கொண்டு போருக்கிறப்போலே, இவளும் அவ லுக்குப் பத்நீத்வேந மேஷ பூதையுமாய் பரமப்ரணயிதியுமாயிருக் கையாலே இந்தப் பத்நீத்வ நிபந்தரமாக வுண்டான ப்ரஜைகள்பக் சுல் மாத்ருவத்வரூப்ப(:) நத கார்யமான ப்ரஜாஸம்ரக்ஷணமும் இவள் திருவுள்ளத்திலே நடந்து போருகையாலே, அவனுடைய வைஸ்வ ரூப்யபோச(**)மெலலாவற்றையும் உபோக்கா (5) த க்ரீடா ரஸத் துக்குள்ளே சிறாங்கித்துக்கொள்ளும்படியான போக்யதாப்ரகர்ஷத் தை யநுபவித்து ஆநந்தித்து உந்மஸ்தகரஸமாய் அந்தரஸாதிபாயத் தாலவந்த ப்ரீத்பதியைத்தாலே தன்னை நோக்கி (7) சாடுவாதங்க ளைப்பண்ணுவது; இப்படி போக்யபூதையாயிருக்கிறவளுக்கு எத் கைச் செய்வோமென்று கண்கலங்குவதாகப்புக்கவாறே, அத்தமை (க) தை - ஆ - க (2) தை - ஆ - எ-க (ஙா, ஸாம் - உத்த ர (ச) தி- வாய் - ங க - சு (ரு)தி - வாய - க - ச ரு
