ரோமாபுரிப் பாண்டியன்
165
"பாண்டிய நாட்டுப் படைகள் இருங்கோவேளைப் பிடிப்பதற்காக வருவது உனக்குத் தெரியுமல்லவா?"
"அதுதான் தெரியுமே. அதற்கு நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?"
"நான் உடனே போய் பாண்டிய நாட்டுப் படையை வழியிலேயே சந்தித்தாக வேண்டும். இருங்கோவேளின் மீது எப்போது பாயலாம், எப்படி அவனை வளைக்கலாம் என்பதற்கான நேரம், காலம் வழி முதலியவற்றைச் சொல்லி விளக்கிட வேண்டும்!"
"அப்படியானால் படையெடுப்பின்போது நான் எங்கேயிருப்பது?"
"நான் சொல்லப் போகிற வேலையை முடித்துவிட்டு என்னை வந்து பார்! அப்போது சொல்கிறேன். நீ என்னை சந்திக்கிற வரையில் படையெடுப்பு நடக்காது.!"
"அவ்வாறு முக்கியமான பணி எனக்கு என்ன இருக்கிறது?"
"இருங்கோவேளைப் பற்றிச் சில இன்றியமையாத ரசகியங்களைக் கரிகாலரிடம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. அதற்கு நான் நேரில் கரிகால் சோழரைச் சந்தித்தாக வேண்டியிருக்கிறது. நான் எப்போது வந்தால் அவரைத் தனியாகச் சந்திக்கலாம் என்று செய்தி அறிந்து வர வேண்டும்."
"தேவையான விவரங்களை என்னிடம் கூறுங்களேன், நானே அரசரிடம் கேட்டு வருகிறேன்."
"இல்லை கண்ணே, நானும் அவரும் அதுபற்றி நீண்ட நேரம் பேச வேண்டியிருக்கிறது. அந்தச் சந்திப்பு நடந்தால்தான் இருங்கோவேளைப் பிடிப்பது சுலபமான காரியமாகும்."
"சரி, தங்கள் விருப்பப்படியே அவரைப் போய்ப் பார்க்கிறேன். அவர் சந்திப்பதற்குச் சம்மதம் தந்துவிட்டால் உங்களை நான் எங்கே கண்டு செய்தியைக் கூறுவது?"
"அதுதானா பெரிய காரியம்? நமது பழைய பாழ் மண்டபத்தில் உனக்காகக் காத்திருக்கிறேன். அதுதான் அந்த மண்டபம்-நீ குளித்தாயே? அந்தக் குளம்கூட இருக்கிறதே..."
"போங்களத்தான்!"
-என்று அவன் மார்பில் முகத்தைப் புதைத்துக் கொண்டாள். அவளது அழகிய உச்சந்தலையில் 'இச்' சென்று முத்தமீந்தான் இருங்கோவேள். பகைவனின் வில்லுக்குக் கணையாகிவிட்ட அந்தப் பாவையை புன்னகையுடன் வழியனுப்பி வைத்தான்.
