82
கலைஞர் மு. கருணாநிதி
களவு போவதில்லை. இத்துணைச் சிறப்பு மிகுந்த நீதி செழித்திருக்கும் நாட்டில் -ஒழுக்கம் நிறைந்த பூமியில் - துரோகிகள் முளைத்து விட்டார்களேயென்று ஏங்கினாள்.
தன் தந்தையை நினைத்துக் கொண்டாள். அடியார்கள் போகும் வழியைத் திரையிட்டு மறைப்பதுபோல் அவள் கண்களின் முன்னே நீர்த்திரை விழுந்தது.
புத்த விகாரம் முதலிய இடங்களைக் கடந்து அந்த அடியார்கள் சிவன் கோயிலுக்குள்ளே நுழைந்தார்கள்; முத்துநகைக்கு ஆச்சரியமாகப் போய்விட்டது அந்த நிகழ்ச்சி. இருங்கோவேளின் ஆட்கள் என்றால் இவ்வளவு தைரியமாகச் சிவன் கோயிலுக்குள்ளே நுழைவார்களா என்று குழப்பமடைந்தாள்.
குதிரையைவிட்டு இறங்கி உள்ளே சென்று கவனித்தாள். அவளுக்கு உண்மை விளங்கிவிட்டது.
அவர்கள் யாரும் இருங்கோவேளின் ஆட்கள் அல்லவர், புகார் நகரைச் சேர்ந்த உண்மையான சிவனடியார்கள்தாம். தன் தவறுக்கு முத்துநகை வெட்கப்பட்டாள். ஆயினும் அவள் சிந்தனை எங்கேயோ ஓடித் திரும்பியது.
ஓலையொன்றை எடுத்து அவசர அவசரமாக அதில் எழுதினாள்:
"அன்பு மிகுந்த சிவனடியார்களே!
வணக்கம். நமது தலைநகரில் எதிரிகள் சிலர் அடியார்கள் வேடத்தில் புகுந்து துரோக வேலையில் ஈடுபட்டிருக்கின்றனர். அவர்களைக் கண்டுபிடிப்பதற்கு உதவியாக நீங்கள் சில திங்களுக்கு வெளியில் வராமல், கோயிலிலேயே இருந்தால் நலம், தயவுசெய்து என்னை யாரென்று கேட்காதீர்கள். வணக்கம்."
அந்த ஓலையை முத்துநகை, அடியார் கூட்டத் தலைவரிடம் கொண்டு போய்க் கொடுத்துவிட்டுப் பதிலுக்குக் காத்து நின்றாள்.
அடியார் கூட்டத் தலைவர் திருநீற்றடியார். நடுத்தர வயதுடையவர்; வாட்டசாட்டமான உருவங்கொண்டவர்; முகத்தில் அருளை வரவழைத்துக்கொண்டுதான் யாரையும் நோக்குவார். காரணம், இயற்கையிலேயே அவர் முகத்தில் அருளைவிட அதிகமாக வீரமும், கம்பீரமும்தான் மின்னிக் கொண்டிருக்கும். அவர் முத்துநகையை உற்றுப் பார்த்தார்.
"விடாதீர்கள் இவனை! இவன்தான் ஏதோ துரோகம் செய்ய வந்திருக்கிறான்!" என்று திருநீற்றடியார் கத்தினார்.
