ரோமாபுரிப் பாண்டியன்
85
"யாருமில்லாமல் மன்னரைத் தனியாகச் செல்ல விடலாமா?" என்று முத்துநகை கவலையோடு கேட்டாள்.
அதற்கு மெய்க்காப்பாளன், "கரிகாலனைத் தனியாக எதிர்த்து யாரும் வென்றிட முடியாது. அது பற்றிய கவலை யாருக்கும் தேவையில்லை!" என்று பதில் கூறினான்.
உடனே முத்துநகை, "இருங்கோவேளைக் கையுங் களவுமாகப் பிடிக்க இதுவே தருணம்; என்னோடு ஐம்பது வீரர்களை அனுப்ப வேண்டும்!" எனப் பதறினாள்.
மெய்க்காப்பாளன் சற்று யோசித்து, "அரசர் உத்தரவின்றி அனுப்பக் கூடாதே!" என்று தயங்கினான்.
"எனக்குத் தேவையானவற்றை அளிக்குமாறு முன்பே அரசர் கூறியிருக்கிறாரே; இப்போது நான் கேட்பது எனக்காக அல்லவே? இந்த நாட்டுப் பகைவனைப் பிடிக்கத்தானே!" என்று விளக்கமுரைத்து வற்புறுத்தினாள். மெய்க்காப்பாளன், தன் அதிகாரத்தின் கீழுள்ள வீரர்களில் ஐம்பது பேரை முத்துநகையின் பின்னே அனுப்பி வைத்தான். அவள் அவர்களை அழைத்துக் கொண்டு இருங்கோவேளைப் பிடித்துவிட்டோம் என்ற வெற்றிக் களிப்போடு தன் வீடு நோக்கிச் சென்றாள்.
திடுமென அரண்மனை வீரர்கள் ஐம்பது பேர் தெருவிலே வெகு வேகமாகச் செல்வதைக் கண்டு தலைநகரத்து மக்கள் அதிர்ச்சி யடைந்தனர். வீட்டுக்குள்ளிருந்தவர்கள் அனைவரும் வீதிக்கு ஓடி வந்தனர். முன்னே சென்று கொண்டிருந்த முத்துநகை குதிரையைப் பிடித்திழுத்து நிறுத்தினாள். அவளுக்கு பெருத்த ஏமாற்றம்? தன் வீட்டு வாசலில் கட்டப்பட்டிருந்த யவனக் கிழவரின் குதிரையைக் காணவில்லை. இறங்கி வியப்போடு வீட்டைப் பார்த்தாள்; வீடு பூட்டப்பட்டிருந்தது.
"தாமதித்து விட்டோம்; தப்பிவிட்டான் துரோகி!" என்று முணுமுணுத்தாள் முத்துநகை. ஆயாசத்தோடு எல்லாக் குதிரைகளும் அரண்மனை நோக்கித் திரும்பின.
முத்துநகை ஓர் ஓலையில், "தாமதம்; அதனால் தப்பி விட்டான்" என எழுதி, அதை மெய்க்காப்பாளரிடம் கொடுக்குமாறு சைகை செய்து ஒரு வீரனிடம் தந்துவிட்டு. வேறு பக்கமாகத் தன் பயணத்தைத் தொடர்ந்தாள்.
பாண்டியன் பெருவழுதி, தலைநகருக்குத் திரும்ப வேண்டுமென்ற கருத்தைச் சோழ மன்னனுக்குத் தெரிவித்ததையொட்டிச் சோழன்.
