90
கலைஞர் மு. கருணாநிதி
"போகட்டும்! உன் முயற்சிகள் எந்த அளவுக்கு வெற்றியளித்திருக்கின்றன? என்னிடம் ஏதாவது கூற முடியுமா?"
முத்துநகை சுற்றுமுற்றும் பார்த்துக்கொண்டாள்.
"பயப்படாதே! இங்கு யாரும் இல்லை. தைரியமாகச் சொல்!"
"இருங்கோவேளின் இருப்பிடத்தை அநேகமாகத் தெரிந்து கொண்டு வந்துவிட்டேன்!"
"எப்படி? எப்படி?"
"இந்த வேடத்தால், விசித்திரம் ஒன்று நடந்துவிட்டது. முதல்நாள் காடுமேடெல்லாம் அலைந்து ஒரு அருவிக் கரையில் தங்கினேன்; அப்போது ஒரு பெண் வந்தாள். வந்தவள் என் மீது காதல் கொண்டாள்!"
"என்ன? காதல் கொண்டாளா? பைத்தியக்காரி. அவள் யார்?"
"அவள் பெயர் தாமரை?"
"தாமரை! அழகான பெயர்தான்!"
"அந்தத் தாமரை மலர்ந்த தடாகம் எது என்பது எனக்கு முதல்நாள் தெரியாமல் போய்விட்டது. அதற்குள் அவள் பிரிந்துவிட்டாள். அவள் விருப்பப்படி மறுநாளும் அங்கு சென்றேன்!"
"ஓகோ, அவளும் வந்தாளாக்கும்?"
"வராமல் இருப்பாளா? வந்தாள் தன்னந்தனியாக, அந்தப் பொன்னவிர் மேனியாள் நான் இலட்சியத்திற்காகப் பேசாத நோன்பு இருப்பதாக முதல் நாளே சொல்லி விட்டேன்! அதைப் பின்பற்றி மறுநாளும் என்னுடைய ஊமை நாடகத்தை ஆரம்பித்தேன். என்னைக் கண்டது முதல் அவள் இதயத்தைப் பறிகொடுத்து ஏங்கித் தவிப்பதாகக் கூறி அழுதாள்!"
"உம்... வழக்கமான காதல் துவக்க விழா! பிறகு?"
"பிறகென்ன...? நானோ விடுவிக்க முடியாத சிக்கலில் அகப்பட்டுக் கொண்டேன். அவள் காதல் தாகத்தைப் பார்த்தபோது, 'அம்மா! நானும் உன்னைப் போல ஒரு பெண்தான்' என்று கூறி விடலாமா என்று யோசித்தேன். அய்யோ, பாவம்! அவள் இருதயம் வெடித்துவிடுமே என்று பயந்து எதுவும் கூறாமல் இருந்து விட்டேன்!"
"அதிருக்கட்டும்! அவள் யாரம்மா?"
"அதுதானே மிக முக்கியம்? அதைத் தெரிந்து கொண்ட பிறகுதானே அவளை நானும் காதலிப்பதாக உறுதி செய்து கொடுத்திருக்கிறேன்!"
