________________
18வது கதை. ஈகை 123 சுவை புணடி யளிக்கப் பெற்றுப் பசியாறியதும் கன் உள ளக்கருத்தை வெளியிட்டான. அசசமயம முதவியாரின மனம எனன நிலைமையில் இருந்திருக்க மென நம நேயரே அது கொள்வாராக, தனனை படுதது வந்தோ ர்க்குாய இயலாது சமயத துச சாதலே மேல எனததிணி ஈது அவவாறே வீட்டின புறக்கடை சென்று அங்கிருந்த பாப புறறில கையிட்டார், உடனே மாமாகம வெளிசு சிளாபிக தனனிட மிருந்த நாகாததின ததை முதலியார் சைதனில கசகிச செனறது. பழைய தனம் மண்மே கிடைக்கப்பெற்றவன போல பெரிதும் மகிழங்கடாத முதலியாக ஓடி வந்தி புலவனிடம் பாணிக ததைக தொடுத்தா. விதவானும ஆனந்த மடைந்து முதலியாரு தகு ஆசி கூறி உததாவு பெற்று, கடைத்தெரு சென்று மாணிகக ததை விலைக்கு மாறபபாாததும அதன விலையை எவரா ஓLE மதிகக முடியாததால முடிவில் அரசனிடம் சென்று விலை கூறினான் இது வரையில் அததகைய மாணிகா த தக கணடறியாத மன்னவன் < இவவிலை யுயா *திகள் உனககேது" எனறதும் முன பின நடந்த சகதி கள ஒன்று மறியா நீ புலவன உள்ளதை உள்ளவாறே வெரியீட்டான. அரசனோ கோபா வேசங்கொண்டு *கேறறே நாம காளாததியினிட முளள பொருள் முழுவ 20 தயும் பறி முதல் செயதோம இவ்வளவு விலை யேறப் பெற்ற மாணிசுககைள பல அவன் சேமித்து வைத்திருக்கி மான் போலும் ” என் றுன்னி இக்கணமே காளாத தியைக் கையும் பிடியுமாய் இக்குக்கொணர்க என்று கட்டளை யிட்டான அவ்வாறே சேவகரும் விரைந்து சென்று காளததியை அரசவையில கொண்டு வருது நிறுத தினா. " அடே காளத்தி உன் கன மலை ததையும் நாம பிடுக
