பாரதியாரின் தேசிய கீதங்கள்/13. பாரத தேவியின் திருத் தசாங்கம்
13. பாரத தேவியின் திருத் தசாங்கம்
நாமம் (காம்போதி)
- பச்சை மணிக்கிளியே! பாவியெனக் கேயோகப்
- பிச்சை யருளியதாய் பேருரையாய்! - இச்சகத்தில்
- பூரணமா ஞானப் புகழ்விளக்கை நாட்டுவித்த
- பாரதமா தேவியெனப் பாடு.
நாடு (வசந்தா)
- தேனார் மொழிக்கிள்ளாய் தேவியெனக் கானந்த
- மானாள் பொன் னாட்டை அறிவிப்பாய்! - வானாடு
- பேரிமய வெற்புமுதல் பெண்குமரி ஈறாகும்
- ஆரியநா டென்றே அறி.
நகர் (மணிரங்கு)
- இன்மழலைப் பைங்கிளியே! எங்கள் உயிரானாள்
- நன்மையுற வாழும் நகரெதுகொல்? - சின்மயமே
- நானென் றறிந்த நனிபெரியோர்க் கின்னமுது
- தானென்ற காசித் தலம்.
ஆறு (சுருட்டி)
- வண்ணக் கிளி! வந்தே மாதரமென் றோதுவரை
- இன்னலறக் காப்பா ளியாறுரையாய்! - நன்னர்செயத்
- தான்போம் வழியெலாம் தன்மமொடு பொன்விளைக்கும்
- வான்போந்த கங்கையென வாழ்த்து.
மலை (கானடா)
- சோலைப் பசுங்கிளியே! தொன்மறைகள் நான்குடையாள்
- வாலை வளரும் மலைகூறாய்! - ஞாலத்துள்
- வெற்பொன்றும் ஈடிலதாய் விண்ணில் முடிதாக்கும்
- பொற்பொன்று வெள்ளைப் பொருப்பு.
ஊர்தி (தன்யாசி)
- சீரும் சிறப்புமுயர் செல்வமுமோ ரெண்ணற்றாள்
- ஊரும் புரவி உரைதத்தாய்! தேரின்
- பரிமிசையூர் வாளல்லள் பாரனைத்தும் அஞ்சும்
- அரிமிசையே ஊர்வாள் அவள்.
படை (முகாரி)
- கருணை யுருவானாள் காய்ந்தெழுங்காற் கிள்ளாய்
- செருநரைவீழ்த் தும்படையென் செப்பாய்! - பொருபவர்
- மேல்தண்ணளியால் வீழாது, வீழின் தகைப்பரிதாம்
- திண்ணமுறு வான்குலிசம் தேறு.
முரசு (செஞ்சுருட்டி)
- ஆசை மரகதமே! அன்னை திரு முன்றிலிடை
- ஓசை வளர்முரசம் ஓதுவாய்! - பேசுகவோ
- சத்தியமே, செய்க தருமமே என்றொலிசெய்
- முத்திதரும் வேத முரசு.
தார் (பிலகரி)
- வாராய் இளஞ்சுகமே! வந்திப்பார்க் கென்றுமிடர்
- தாராள் புனையுபணித் தார்கூறாய்! - சேராரை
- முற்றாக் குறுநகையால் முற்றுவித்துத் தானொளிர்வாள்
- பொற்றா மரைத்தார் புனைந்து.
கொடி (கேதாரம்)
- கொடிப்பவள வாய்க்கிள்ளாய்! சூத்திரமும் தீங்கும்
- மடிப்பவளின் வெல்கொடிதான் மற்றென்? - அடிப்பணிவார்
- நன்றாரத் தீயார் நலிவுறவே வீசுமொளி
- குன்றா வயிரக் கொடி.