64
விண்ணை அண்ணாந் தளக்கின்றேன்
வேகஞ் செலுத்திப் பார்க்கின்றேன்
அண்ணல் உன்னை மிஞ்சுவதோர்
ஆற்றல் இன்மை அறிகின்றேன்.
குறியும் நெறியும் அற்றவர்க்கோர்
கொள்கை நல்கித் திருவுடைய
அறிஞராக்கும் பெருமானே
அகத்தை யாளும் அருளாளா
வறிய ராக உழல்கின்ற
மனிதர்க் கெல்லாம் நல்வாழ்வு
செறிய வாதை தீர்ந்திடவே
செய்வாய் இன்பஞ் சேர்ந்திடவே.
வெற்றுத் தாளில் தூரிகையால்
விந்தைக் காட்சி பலபடைக்கும்
கற்றுத் தேர்ந்த ஒவியன்போல்
கணக்கில் லாத அண்டங்கள்
அற்றுத் தோன்றும் பாழ்வெளியில்
ஆக்கிப் படைத்த பெருமானே
உற்றுப் பார்த்தால் தான்தெரியும்
உருவத் தென்றன் உளம்புகுவாய்!
எங்கும் நிறைந்த பேரொளியே!
எல்லாம் வல்ல பெருநிதியே
தங்கும் அருளின் வாரிதியே! .
தனக்கு நிகரில் லாதவனே!
அங்கும் இங்கும் தேடாமல்
அகத்தில் உணர்வாய் நிறைவோனே!
தங்க மணியே! என்தெய்வத்
தமிழே உன்னை வணங்குகிறேன்!
