அதை ஒரு விசிறிக் கடை என்று சொல்வது சரியல்ல. விசிறிக் கடல் என்பதே பொருத்தம். கண்ணுக் கெட்டிய தூரம் விசிறிகள், விசிறிகள், விசிறிகள்தான். நம் ஸூப்பர் ஸ்டார் ரஜினிக்குக் கூட அத்தனை விசிறிகள் உண்டா என்பது சந்தேகமே!
கான்வாஸ் போன்ற போர்டு ஒன்றைப் பொருத்தி அதில் விசிறியை விரித்து வைத்துக் கொண்டு, அதன்மீது பல தினுசான பூக்களையும் இயற்கைக் காட்சிகளின் எழிலையும் வரைந்து கொண்டிருந்தார்கள் சில பெண்கள்.
பச்சை வண்ணத்தில் தூரிகையைத் தோய்த்து விசிறியின் மீது லேசாக அங்குமிங்கும் மொத்தினால் பச்சைப் பசேரென்ற மரங்கள் இலை விரிக்கின்றன. இன்னொரு பிரஷ்ஷை எடுத்து அங்கே இங்கே நாலு கோடுகள் இழுத்தால் குடிசையும் படகும் காட்சி அளிக்கின்றன! நீல வண்ணத்தில் தூரிகை தோயும் வேகத்திலேயே அலைகள் தலை விரிக்கின்றன.
ஆசை தீரப் பார்த்த போதும் சலிப்பு தோன்றவில்லை.
‘நேரமாகிறது, உம்’ என்ற துரிதப்படுத்தினார் சொம்பட். அப்புறம்தான் சாங்மாய் நோக்கிப் புறப்பட்டோம். சில்லென்று குளிர் காற்று வீசிக் கொண்டிருந்ததால் விசிறியை உபயோகிக்க வாய்ப்பு இல்லை.
“இதெல்லாம் அலங்காரமாக மாட்டி வைக்கும் அழகு விசிறிகள்தான்“ என்றார் சொம்பட். வழியில் புத்த பிட்சுக்கள் சிலர் கும்பலாக நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தார்கள்.
“தாய்லாந்தில் மொத்தம் இருபத்தேழாயிரம் பெளத்த ஆலயங்கள் இருக்கின்றன. இருபத்தைந்தாயிரம் புத்த பிட்சுக்கள்
58
