காத்தலிங்கம்
'ஹ்விட்... ஹ்விட்டோ ஹீவிட்!"
இருளைக் கிழித்துக் கொண்டு கிளம்பியது அந்த ஒலி, கனத்த இருளின் கூரிய கதறல் போலும் ஒலித்தது அது. இரவின் அமைதியைக் குத்திக் குதற முயல்வது போல் எழுந்த கிறீச்சொலி அமானுஷ்யமானது அல்ல; மனித உதடுகள் எழுப்பிய சீழ்க்கைதான். குறுங்குடி ஊர்க்காரர்களுக்குப் பழக்கமான ஒலியே அது. இரவுப் பொழுதில்- வேளை கெட்ட வேளைகளில்: எல்லாம்.. அடைபட்டுக் கிடக்கும் வீட்டுக் கதவுகளையும், சாளரங்களையும் குடைந்து உட்புகுந்து, தூங்கியும் தூங்காமலும் இருக்கின்ற மனிதர்களின் காதுகளை அறுக்கும் அந்தச் சீட்டி.
'அவன்தான்- அந்த ராக்காடு வெட்டி- ஊர் சுற்றக் கிளம்பிவிட்டான்!”
'காத்தலிங்கம் பயல்தான். வேறே யாரு இப்படி ராத்திரி வேளையிலே திரிவாங்க?"
‘பேய் பிசாசு என்கிறாங்க. அவனைப் புடிச்சுது, இவனை அடிச்சுது என்கிறாங்க. இந்தக் காத்தலிங்கத்தை அதெல்லாம் ஒண்ணும் பண்ணாது போலிருக்கு!’
