வருங்காலத் தலைவர்கட்கு
169
ஒரு நற்றூண்டுதல் ஆகும். “மன்னருடன் மன்னராகப் பேசவல்ல மாபெருங் கவிஞர் ஷேக்ஸ்பியர் போன்றவர்கள் உன்னண்டை வந்து பேசக் காத்திருக்கும் போது, நீ சிறு திறத்தாருடன் சிற்றுரையாட்டில் நேரங் கழிக்கலாமா?" என்ற கேள்வியே அவ்வாசகம். கனிந்த இனிய பழங்களைச் செவ்வனே வெட் டி முன்னே குவித்திருக்கையில், அதைவிட்டுமுள்போர்த்த கொடுங் காய்களைத் தேடி யலையபவர் உண்டோ?
ஆங்கிலச் சிறுவர் சிறுமியர் இவ்வகையில் தலைசிறந்த நற்பேறுடையவர். நாட்டின் சிறந்த கவிஞர்களாகிய மில்ட்டன், வோட்ஸ்வொர்ட் போன்றவர்கள் நூல்களை மட்டுமன்றி, உலகின் சிறந்த கவிஞர்களான ஷேக்ஸ்பியர், ஷெல்லி, கீட்ஸ் ஆகியவர்கள் நூல்களையும் அவர்கள் தங்கள் தாய் மொழியிலே எளிதாக வாசிக்க முடியும். அவற்றை மொழிபெயர்த்து இரண்டாந்தர டையீட்டாளர் திரையூடே வாசிக்க வேண்டியதில்லை. ஸ்பென்ஸர், சாஸர் போன்ற இலக்கிய ஊற்றுக்களும் கவிஞரின் கவிஞர்களும் ஆங்கில மொழியிலேயே எழுதியுள்ளனர்.
உலகில் மனிதன் தோற்றுவித்துள்ள புதுமைகளுள் புத்தகங்கள் போன்ற புதுமை எதுவும் கிடையாது. எழுத்தும் புத்தகமும் ஏற்பட்ட வரலாறு மிகவும் விந்தையானது. அக்கால மக்களும் இதனை நன்கு உணர்ந்திருந்தனர். அக்காலத்திலுள்ள வர்கள் செல்வத்தைப் பங்கு வைக்கும்போது, உடைமை முழுவதையும் ஒரு பங்காளிக்குக் கொடுத்து ஒன்றிரண்டு புத்தகங்களை மட்டும் மறு பங்காளிக்குக் கொடுப்பாராம். இம் மூன்றும் அளவில் எவ்வாறாயினும், அக்காலத்தில் தன்மையில் ஒன்றாகக் கருதப்பட்டன என்பதனை இது காட்டுகிறது. இதனை
ம்
ன் னாரு வகையாகவும் தெளிவாகக் காணலாம். முன் நாளைய ஆங்கில அரசர்களில் ஆல்பிரட் பெரியார். வெற்றியாளர் முதல் வில்லியம் ஆகியோர் கல்வியில் அக்கரை காட்டினார்கள். ஆனால் அவர்கள் கூட அக்காலத்தில் அச்சடித்த புத்தகம் எதனையும் வாசித்ததில்லை என்பதை நீ அறிய மாட்டாய். உலகில் அச்சு தோன்றியதே அவர்களுக்கு ஐந்நூறு அறுநூறு ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் தான்! அன்று மன்னர்களுக்குக் கிட்டாத செல்வம் இன்று ஏழை வீட்டிலும் வந்து காத்திருக்கிறது!
