பண்டைத் தமிழக வரலாறு - துளு நாடு
217
நன்னன் தன் பகையரசரை வென்று அவரிடமிருந்து பெற்ற பொருளைப் புலவருக்கு வழங்கினான் என்னும் செய்தியை மாமூலனார் கூறுகிறார்.
ஞெமன்ன் தெரிகோல் அன்ன செயிர்தீர் செம்மொழி உலைந்த ஓக்கல் பாடுநர் செலினே உரன்மலி உள்ளமொடு முனை பாழாக அருங்குறும் பெறிந்த பெருங்கல வெறுக்கை சூழாது சுரக்கும் நன்னன் (அகம் 349: 3-8)
மோசிகீரனார் என்னும் புலவர் நன்னனைப் (கொண்கானங் கிழானைப்) பாடிய செய்யுட்கள் புறநானூற்றில் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. அவை:
திரைபொரு முந்நீர்க் கரை நணிச் செலினும் அறியுநர்க் காணின் வேட்கை நீக்கும் சின்னீர் வினவுவர் மாந்தர் அதுபோல் அரசர் உழைய ராகவும் புரைதபு வள்ளியோர்ப் படர்குவர் புலவர் அதனால் யானும் பெற்ற தூதியம் பேறியா தென்னேன் உற்றனென் ஆதலின் உள்ளிவந் தனனே ஈயென விரத்தலோ வரிதே நீயது நல்கினு நல்கா யாயினும் வெல்போர் எறிபடைக் கொடா வாண்மை, யறுவைத் தூவிரி கடுப்பத் துவன்றி மீமிசைத் தண்பல இழிதரும் அருவிநின் கொண்பெருங் கானம் பாடலெனக் கெளிதே (புறம்.154)
திணை: பாடாண்டிணை, துறை: பரிசிற்றுறை. கொண்கானங் கிழானை மோசிகீரனார் பாடியது.
வணர்கோட்டுச் சீரியாழ் வாடுபுடைத் தழீஇ உணர்வோர் யாரென் இடும்பை தீர்க்கெனக் கிளக்கும் பாண! கேளினி, நயத்தில் பாழூர் நெருஞ்சிப் பசலை வான்பூ ஏர்தரு சுடரின் எதிர்கொண் டாஅங்கு
