நற்றிணை 1/130
130. உயவுத் துணை!
- பாடியவர் : நெய்தல் தத்தனார்.
- திணை : நெய்தல்.
- துறை : பிரிவிடை மெலிந்த தலைவி வன்புறை எதிரழிந்து சொல்லியது.
[(து–வி.) 'தலைவனது பிரிவினாலே மெலிவுற்ற தலைவி, தன்னைப் பொறுத்திருக்க' எனக்கூறி வற்புறுத்திய தோழிக்குத் தன் துயரநிலைமையை விளக்குவாளாக இவ்வாறு கூறுகின்றாள்.]
வடுவின்று நிறைந்த மான்தேர்த் தெண்கண்
மடிவாய்த் தண்ணுமை நடுவண் ஆர்ப்பக்
கோலின் எறிந்து காலைத் தோன்றிய
செந்நீர்ப் பொதுவினைச் செம்மல் மூதூர்த்
தமதுசெய் வாழ்க்கையின் இனியது உண்டோ?
5
எனை விருப் புடையர் ஆயினும் நினைவிலர்
நேர்ந்த நெஞ்சும் நெகிழ்ந்த தோளும்
வாடிய வரியும் நோக்கி, நீடாது
எவன்செய் தனள்;இப் பேர்அஞர் உறுவி?' என்று
ஒருநாள் கூறின்று மிலரே; விரிநீர்
10
வையக வரையளவு இறந்த
எவ்வ நோய்பிறிது உயவுத்திணை இன்றே.
மடித்துப் போர்த்த தோலாகிய முகப்பையுடைய தெளிவான ஓசைகொண்ட தண்ணுமையானது நடுநடுவே ஆர்ப்பரிக்கக், குற்றமின்றி எல்லா நல்லிலக்கணமும் நிரம்பிய குதிரைகள் பூட்டிய தேரிலேறியமர்ந்து, குதிரைகளைக் கோலால் எறிந்து செலுத்தியபடி, நாட்காலையிலே நம் இல்லின் புறத்தேயும் தோன்றினார் அவர். செவ்விய நீர்மை கொண்ட பொது நன்மைக்கான செயலைச் செய்யும் தலைவராகிய அவர்க்கு, இம்மூதூரிடத்தே தமதாகச் செய்யும் இல்வாழ்க்கையினுங் காட்டில் இனியதொரு பொருளும் உண்டாகுமோ? நம்பால் எவ்வளவோ விருப்புடையவர் ஆயினும், அவர் அந்த நினைவே இல்லாதாராயினர. அவரையே துணையாக வரித்த என் நெஞ்சத்து உறுதியையும், பிரிவால் நெகிழ்ந்துபோன என் தோள்களையும், என் வாடிய மேனியின் இரேகைகளையும் நோக்கி நீட்டியாது, விரையத் திரும்பி வந்தவராய், 'இப் பெரும் துன்பத்தினை அடைந்தவள் என்ன காரியத்தைச் செய்தனள்?' என்று ஒரு நாளேனும் இரக்கத்தோடு கூறினவரும் அல்லர். விரிந்த கடலால் சூழப்பெற்றுள்ள வையத்தின் எல்லையளவுக்கும் கடந்துபோயினதான இத் துன்ப நோய்க்குப், பிறிதாக அமையும் உசாவுத் துணையாகக் கூடியதும் உலகிடத்து யாதுமில்லையே!
கருத்து : 'அவர் பிரிவை இனியும் தாங்குவதற்கு என்னால் இயலாது' என்பதாம்.
சொற்பொருள் : வடு – குற்றம்; குதிரைகட்குக் கூறப்படும். தீய மச்சக்குறிகளும் ஆம். மான் – குதிரை. தெண் – தெளிந்த, நடுவண் – இடையிடையே கோல் – குதிரையைச் செலுத்தும் தாற்றுக்கோல். செந்நீர்ப் பொதுவினை செவ்விய நீர்மை கொண்ட பொதுக் காரியம் வரி – ரேகை கள் உயவுதல் –உசாவுதல்.
விளக்கம் : அன்புடையராதலின் விரைந்து மீள்வர்'– எள வலியுறுத்தினாளுக்கு, 'எனை விருப்புடையர் ஆயினும் இது காலை நினைவிலர்' என்று எதிருரைக்கின்றனள். "நினைவினராயின் ஒரு நாட்கூட, எவன் செய்தனள்; இப் பேரஞர் உறுவி" எனக் கூறின்று மிலரே" எனத் தன்னைப் பற்றி அறிந்து வருவதற்குத் தூதேனும் விடுக்காமையைக் காட்டிப் புலம்புகின்றனள், 'பிறிது உயவுத்துணை இன்று' என்றது, தோழிதான் தூதுரைத்து விரையத் திரும்புமாறு அவரைத் தூண்டினாளும் அல்லள்' என்ற மனக்குறையைக் காட்டுமுகத்தான் ஆம்.
'செந்நீர்ப் பொதுவினைச் செம்மல்' என்றது, தலைவன் பொதுவினையாகிய நாட்டின் காவலைக் கருதிச் செல்லும் தலைமைப்பாட்டினை உடையவன்' என்பதனால், அதன்கண் செந்நீர்மை கொண்டொழுகுவான் தன்னளவில் அதனைக் கைவிட்டதுதான் எதனால என்பாள், தமது செய் வாழ்க்கையின் இனியது உண்டோ?!' என்கின்றனள்.