கு : கள்ளர் பயமானாலும்...
கி : ஏட்டு வழிக்காரருக்கே...
கு : ஏட்டு வழிக்காரருக்கே...
கி : இதமுண்டு...
கு: இதமுண்டு...
இவ்வாறு கிழவர் குழந்தையை எழுப்பி வைத்துக்கொண்டு சொல்லிக்கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார். முகம் தெரியாத இருட்டு. குஞ்சு போர்வைக்குள் உட்கார்ந்துகொண்டிருக்கிறது; சின்னக் கட்டிலில்.
"மகாதேவா - சொல்லு."
"மகாதேவா..."
"இங்கே எழுந்திரிச்சி வா!"
குழந்தை எழுந்து ஒரு கால்சட்டையை முடிந்துவிடும்படி, தாத்தாவிடம் கொண்டு வருகிறது.
தாத்தா : ஏட்டி! பாவாடெ எங்கே?
கு: இருட்லெ தெரியலெ தாத்தா! இதைத்தான் கட்டிவுடு.
கி : இதெ எப்பொ எடுத்தாந்தெ?
கு: கட்டில்லெ கெடந்தது...
கி: நல்லாத்தான் இருக்கு; நீ என்ன ஆம்பளப்புள்ளெயா...? என்று நாடாவை முடித்துவிடுகிறார்.
கு : ரொம்ப இறுக்காதே வயித்தெ வலிக்குமாம்.
"இங்கே வா! திருநூறு பூசட்டும்" எனத் தானும் இட்டுக்கொண்டு, குழந்தைக்கும் பூசுகிறார். சிறிது வாயில் போடுகிறார்.
"இன்னும் கொஞ்சுண்டு தாத்தா" என்கிறது குழந்தை.
"உம்! அதெல்லாம் சோகெ புடிக்கும். ஒண்ணு, ரெண்டு, மூணு சொல்லு... ஒனக்குத் தெரியுமா?"
"நீ சொல்லு, நான் கேட்டுக்கிட்டிருக்கேன்."
"அடி போடி, சொல்லுடின்னா!"
"தாத்தா! நீ இங்கியே உக்காந்துகிட்டு இரு, நான் உள்ளே போயிட்டு வாரேன்" எனப் புறப்படுகிறது.
"எங்கடி இருட்டிலே, இப்படி உக்காரு."
"நீ இரேன், இதோ வாறேன்..." என்று சொல்லிக்கொண்டே உள்ளே போய் மச்சிலுக்கு ஏறுகிறது.
இருட்டில் கஷ்டப்படக் கூடாதே எனக் கிழவரும் தொடர்கிறார். அதன் வேகத்தைப் பிடிக்க முடியவில்லை.
அது மச்சிலில் நேராக ஒரு அறைக்குள் நுழைவதைக் கண்டு பின்தொடர்கிறார்.
716
சிற்றன்னை
