பாரதி அறுபத்தாறு/குரு தர்சனம்
குரு தர்சனம்
அன்றொரு நாட் புதுவை நகர் தனிலே கீர்த்தி
அடைக்கலஞ் சே ரீசுவரன் தர்மராஜா
என்ற பெயர் வீதியிலோர் சிறியவீட்டில்,
ராஜாரா மையனென்ற நாகைப் பார்ப்பான்
முன்றனது பிதா தமிழி லுப நிடத்தை
மொழி பெயர்த்து வைத்ததனைத் திருத்தச் சொல்லி
என்றனை வேண்டிக் கொள்ள, யான் சென் றாங்கண்
இருக்கையிலே யங்கு வந்தான் குள்ளச்சாமி.
23
அப்போது நான் குள்ளச் சாமி கையை
அன்புடனே பற்றி யிது பேச லுற்றேன்:
“அப்பனே, தேசிகனே, ஞானி யென்பார்
அவனியிலே சிலர் நின்னைப் பித்த னென்பார்;
செப்புறு நல் லஷ்டாங்க யோக சித்தி
சேர்ந்தவனென் றுனைப் புகழ்வார் சிலரென்முன்னே;
ஒப்பனைகள் காட்டாம லுண்மை சொல்வாய்,
உத்தமனே, எனக்கு நினை உணர்த்து வாயே.
(24)
“யாவனீ? நினக்குள்ள திறமை யென்னே?
யா துணர்வாய்? கந்தை சுற்றித் திரிவ தென்னே ?
தேவனைப் போல் விழிப்பதென்னே ? சிறியாரோடும்
தெருவிலே நாய்க ளோடும் விளையாட்டென்னே ?
பாவனையிற் பித்தரைப்போ லலைவ தென்னே?
பரமசிவன் போலுருவம் படைத்த தென்னே?
ஆவலற்று நின்ற தென்னே? அறிந்த தெல்லாம்,
ஆரியனே, எனக் குணர்த்த வேண்டு” மென்றேன்.
பற்றியகை திருகி யந்தக் குள்ளச் சாமி
பரிந் தோடப் பார்த்தான் ; யான் விடவே யில்லை.
சுற்று முற்றும் பார்த்துப் பின் முறுவல் பூத்தான்;
தூய திருக் கமல பதத் துணையைப் பார்த்தேன்;
குற்ற மற்ற தேசிகனுந் திமிறிக் கொண்டு
குதித் தோடி யவ்வீட்டுக் கொல்லை சேர்ந்தான்;
மற்றவன் பின் யானோடி விரைந்து சென்று
வானவனைக் கொல்லையிலே மறித்துக் கொண்டேன்.