மயிலை சீனி. வேங்கடசாமி ஆய்வுக் களஞ்சியம் 5/016
13. கீழை வளவு பிராமி எழுத்து
மதுரை வட்டத்து மேலூரிலிருந்து ஏழு கல் தொலைவில் கீழைவளவு இருக்கிறது. கீழை வளவுக்கும் கீழூருக்கும் இடை நடுவில் தாழ்வான குன்றுத் தொடர்கள் உள்ளன. பாறைகளிலே தீர்த்தங்கரர் திருமேனி உருவங்களும் அவற்றின் கீழே வட்டெழுத்துச் சாசனங்களும் காணப்படுகின்றன. இவை இடைக்காலத்தில் அமைக்கப்பட்டவை. இங்கள்ள குகை ஒன்றிலே கற்படுக்கைகளும் பிராமிக் கல்வெட்டெழுத்தும் உள்ளன. இவை 1903ஆம் ஆண்டு கண்டுபிடிக்கப்பட்டு, அவ்வாண்டு சாசனத் தொகுப்பில் 135ஆம் எண்ணுள்ளதாகப் பிராமி சாசனம் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. தமிழ்நாட்டிலே முதன் முதலாகக் கண்டு பிடிக்கப்பட்ட பிராமிக் கல்வெட்டு இதுவே.
குகை வாயிலின் மேலேயுள்ள பாறையில் பதினைந்தடி உயரத்தில் இந்தப் பிராமி எழுத்துக்கள் பொறிக்கப்பட்டுள்ளன. இவ்வெழுத்துக்களின் வரிவடிவம் இவை:
இந்த எழுத்துக்களில் சில எழுத்துக்கள் தலைகீழாக எழுதப்பட்டுள்ளன. வலப்புறத்திலிருந்து ஐந்தாவது எழுத்தும், ஆறாவது எழுத்தும், பதினொன்றாவது எழுத்தும், பன்னிரண்டாவது எழுத்தும் தலைகீழாகப் பொறிக்கப்பட்டுள்ளன. இவை கி.மு.3 அல்லது 2ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டவை. இந்த எழுத்துக்களை அறிஞர் எவ்வாறு படித்துள்ளனர் என்பதைப் பார்ப்போம்.
தொடக்கத்தில் உள்ள ‘உபாசா’ என்பது உபாத்தியாய என்பதன் திரிபு. லாசோ என்பது அதுபோன்றதே என்று விளக்கங் கூறியுள்ளார், திரு. கிருட்டிண சாத்திரியார்.1
திரு. கே.வி.சுப்பிரமணிய அய்யர் படித்து விளக்கம் கூறுவன இவை: ‘உபா-சா-அ போத ணெட்டுல வோச்சோ கொடு பளிஈ உபாசா என்பது உபாசகன் என்னும் பிராகிருத மொழிச் சொல்லின் திரிபு. போத என்பது புத்திரன் என்னும் பொருள் உள்ள சொல்.
ணெட்டுல வோச்சோ என்பது ஓர் ஆளினுடைய பெயர். கடைசியில் உள்ள ஈ என்பது இது என்னும் பொருள் உள்ள சொல். ‘உபாசகன் மகன் நெடுலவோச்சன் அமைத்த குகை’ என்பது இவ்வாக்கியத்தின் பொருள்.2
திரு. சி. நாராயண ராவ் இந்த எழுத்துக்களைப் பிராகிருத மொழிபோலப் படித்துப் பிறகு அதைச் சமற்கிருதமாக்கிப் பொருள் கூறுகிறார்:
‘உபாசா’ அ போதா நாட்டலா ஒச்சோ கொடு பாலி’ஈ‘ (பிராகிருதம்) உபாத்யாய-புத்ரஹ் நாட்ய கர் ஒ பாத்யாயாற் குட்டபிதா
பாவிசா (கி.ஒ)
(சமற்கிருதம்)
உபாத்தியாயரின் மகனான நாட்டியம் கற்பிக்கிற நட்டுவன் வெட்டி உண்டாக்கிய ஆசிரமம் என்பது இதன் பொருள்.3
திரு. டி.வி. மகாலிங்கம் இதைப் படித்துப் பொருள் கூறுவன இவை:
‘உபாசா அபொதெ ணெடுள வோசோ கொடு பளிஈ’ உபாசன் என்பது உபாஸகன் என்னும் சொல்லின் திரிபு. உவச்சன் என்பதுடன் தொடர்புபடுத்தலாம். அபொதெ ணெடுள வோசோ என்னும் சொற்கள் ஓர் ஆளினுடைய பெயர். இதில் ‘அபொதெ’ என்பது அபுரத்திரன். அபுத்திரன் என்னும் பெயர் ஆபுத்திரன் என்று மணிமேகலை காவியத்தில் கூறப்படுகிறது. நெடுள என்பதில் முதல் எழுத்து ணகரத்தில் தொடங்குகிறது. இது தமிழ் இலக்கணப்படி தவறு. ஆனால், பிராகிருத மொழிப்படி சரியானது. நெடுள என்பது நெடுவேள் (முருகன்) நெடியோன் (விஷ்ணு) என்னும் பொருள் உள்ளது. உபாசகன் ஆபுத்திர நெடுவேளின் வத்ஸன் (மகன்) இந்தத் தானத்தைச் செய்தான் என்பது இதன் கருத்து.
திரு. ஐ. மகாதேவன் இதுபற்றி இவ்வாறு கூறுகிறார்:
‘ஊ பா ச - அன் தொண்டி - ளவன் கொடி பாளிஈ’
தொண்டிலிருக்கும் உபாசகன் இளவன் கொடுத்த பள்ளி என்பது இதன் பொருள்.5
இதை நாம் படித்துப் பொருள் காண்போம். தலைகீழாகப் பொறிக்கப்பட்டுள்ள எழுத்துக்களைச் சரிசெய்தால் இந்த எழுத்துக்கள் இவ்வாறு அமைகின்றன:
ஊ பா ச அ ன த ண டு லா வ ன கொ டு பளி ஈ
இதை இவ்வாறு பதம் பிரிக்கலாம்: உபா ச அன் தண்டுலாவன் கொடு பளிஇ. உபாசகன் ஆன தண்டுலா வன் (முனிவர்களுக்குக்) கொடுத்த பள்ளி என்பது இதன் பொருள்.
விளக்கம், ஊபாசஅன். இதை ஊபாசான் என்று படிக்கலாம். இதன் சரியான வாசகம் உபாசகன் என்பது. உகரத்துக்கு ஊகாரம் இடப்பட்டுள்ளது தவறு. சகர எழுத்துக்குப் பக்கத்தில் அகரம் சேர்த்து எழுதப்பட்டிருக்கிறது. இது சா என்று எழுதப்பட வேண்டும். அஃதாவது உபாசான் என்று இருக்க வேண்டும். இப்படி எழுதுவதும் பிழை. உபாசகன் என்று எழுதப்பட வேண்டும். உபாசகர் என்பது பௌத்த- சைன மதத்து இல்லறத்தாரின் பெயர். தண்டுலாவன் என்பது ஓர் ஆளின் பெயர். இஃது இந்தப் பள்ளியைத் தானஞ் செய்தவரின் பெயர். கொடு என்பது கொடுத்த என்றிருக்க வேண்டும். பளிஇ என்பது பள்ளி என்பதன் இடைக்குறை. பளிஇ என்று எழுதப்பட்டிருப்பதும் தவறு. பளிய் என்று எழுதப்பட வேண்டும். இகர ஈற்றுச் சொற்களின் இறுதியில் யகர மெய் சேர்த்து எழுவது அக்காலத்து வழக்கம். பளிய் என்று எழுதாமல் பளிஇ என்று எழுதியிருப்பது தவறு. சரியாக எழுதத் தெரியாத ஓர் ஆள் இதை எழுதியிருக்கிறான் என்பது தெரிகிறது.
அடிக்குறிப்புகள்
1. Proceedings and Transactions of the First All India Oriental Conference, Poona 1919.
2. Proceedings and Transactions of the Third All India Oriental Conference, Madras 1924.
3. Proceedings and Transactions of the 10th All India Oriental Conference, Tirupati, 1940. New Indian Antiquary Vol. 1. pp. 362-76.
4. Early South Indian Palaeography, p. 216 - 217.
5. Seminar on Inscriptions, 1966, P. 61.