சிலப்பதிகாரம்/வஞ்சிக் காண்டம்/25.காட்சிக் காதை
சிலப்பதிகாரம்
[தொகு]வஞ்சிக் காண்டம்
[தொகு]இருபத்தைந்தாவது காட்சிக்காதை
[தொகு]- மாநீர்வேலிக் கடம்புஎறிந்து இமயத்து
- வானவர் மருள மலைவில் பூட்டிய
- வானவர் தோன்றல் வாய் வாள் கோதை
- விளங்குஇலவந்தி வெள்ளி மாடத்து
- இளங்கோ வேண்மா ளுடன்இருந்தருளித் (5)
- துஞ்சா முழவின் அருவி ஒலிக்கும்
- மஞ்சுசூழ் சோலை மலைகாண் குவம்எனப்
- பைந்தொடு ஆயமொடு பரந்தொருங்கு ஈண்டி
- வஞ்சி முற்றம் நீங்கிச் செல்வோன்
- வளமலர்ப் பூம்பொழில் வானவர் மகளிரொடு (10)
- விளையாட்டு விரும்பிய விறல்வேள் வானவன்
- பொலம்பூங் காவும் புனல்யாற்றுப் பரப்பும்
- இலங்குநீர்த்துருத்தியும் இளமரக்காவும்
- அரங்கும் பள்ளியும் ஒருங்குடன் பரப்பி
- ஒருநூற்று நாற்பதி யோசனை விரிந்த (15)
- பெருமால் களிற்றுப் பெயர்வோன் போன்று
- கோங்கம் வேங்கை தூங்கிணர்க் கொன்றை
- நாகம் திலகம் நறுங்கா ழாரம்
- உதிர்பூம் பரப்பின் ஒழுகுபுனல் ஒளித்து
- மதுகரம் ஞிமிறொடு வண்டினம் பாட (20)
- நெடியோன் மார்பில் ஆரம் போன்று
- பெருமலை விலங்கிய பேரியாற் றடைகரை
- இடுமணல் எக்கர் இயைந்தொருங் கிருப்பக்
- குன்றக் குரவையொடு கொடிச்சியர் பாடலும்
- வென்றிச் செவ்வேள் வேலன் பாணியும்
- தினைக்குறு வள்ளையும் புனத்தெழு விளியும்
- நறவுக்கண் ணுடைத்த குறவர் ஓதையும்
- பறையிசை அருவிப் பயங்கெழும் ஓதையும்
- புலியொடு பொரூஉம் புகர்முக வோதையும்
- கலிகெழு மீமிசைச் சேணோன் ஓதையும்
- பயம்பில்வீழ் யானைப் பாகர் ஓதையும்
- இயங்குபடை யரவமோ டியாங்கணு மொலிப்ப
- அளந்துகடை யறியா வருங்கலம் சுமந்து
- வளந்தலை மயங்கிய வஞ்சி முறறத்து
- இறைமகன் செவ்வி யாங்கணும் பெறாது
- திறைசுமந்து நிற்கும் தெவ்வர் போல
- யானை வெண்கோடும் அகிலின் குப்பையும்
- மான்மயிர்க் கவரியும் மதுவின் குடங்களும்
- சந்தனக் குறையுஞ் சிந்துரக் கட்டியும்
- அஞ்சனத் திரளும் அணியரி தாரமும்
- ஏல வல்லியும் இருங்கறி வல்லியும்
- கூவை நூறுங் கொழுங்கொடிக் கவலையும்
- தெங்கின் பழனும் தேமாங் கனியும்
- பைங்கொடிப் படலையும் பலவின் பழங்களும்
- காயமும் கரும்பும் பூமலி கொடியும்
- கொழுந்தாட் கமுகின் செழுங்குலைத் தாறும்
- பெருங்குலை வாழையின் இருங்கனித் தாறும்
- ஆளியின் அணங்கும் அரியின் குருளையும்
- வாள்வரிப் பறழும் மதகரிக் களபமும்
- குரங்கின் குட்டியுங் குடாவடி உளியமும் (50)
- வரையாடு வருடையும் மடமான் மறியும்
- காசறைக் கருவும் மாசறு நகுலமும்
- பீலி மஞ்ஞையும் நாவியின் பிள்ளையும்
- கானக் கோழியும் தேன்மொழிக் கிள்ளையும்
- மலைமிசை மாக்கள் தலைமிசைக் கொண்டாங்கு
- ஏழ்பிறப் படியேம் வாழ்கநின் கொற்றம்
- கான வேங்கைக் கீழோர் காரிகை
- தான்முலை இழந்து தனித்துய ரெய்தி
- வானவர் போற்ற மன்னொடும் கூடி
- வானவர் போற்ற வானகம் பெற்றனள் (60)
- எந்நாட் டாள்கொல் யார்மகள் கொல்லோ
- நின்னாட் டியாங்கள் நினைப்பினும் அறியேம்
- பன்னூ றாயிரத் தாண்டுவா ழியரென
- மன்களி நெடுவேல் மன்னவற் கண்டு
- கண்களி மயக்கத்துக் காதலோ டிருந்த
- தண்டமி ழாசான் சாத்தனிஃ துரைக்கும்
- ஒண்டொடி மாதர்க் குற்றதை யெல்லாம்
- திண்டிறல் வேந்தே செப்பக் கேளாய்
- தீவினைச் சிலம்பு காரண மாக
- ஆய்தொடி அரிவை கணவற் குற்றதும்
- வலம்படு தானை மன்னன் முன்னர்ச்
- சிலம்பொடு சென்ற சேயிழை வழக்கும்
- செஞ்சிலம் பெறிந்து தேவி முன்னர்
- வஞ்சினம் சாற்றிய மாபெரும் பத்தினி
- அஞ்சி லோதி அறிகெனப் பெயர்ந்து
- முதிரா முலைமுகத் தெழுந்த தீயின்
- மதுரை மூதூர் மாநகர் சுட்டதும்
- அரிமா னேந்திய அமளிமிசை இருந்த
- திருவீழ் மார்பின் தென்னர் கோமான்
- தயங்கிணர்க் கோதை தன்றுயர் பொறாஅன் (80)
- மயங்கினன் கொல்லென மலரடி வருடித்
- தலைத்தாள் நெடுமொழி தன்செவி கேளாள்
- கலக்கங் கொள்ளாள் கடுந்துயர் பொறாஅள்
- மன்னவன் செல்வுழிச் செல்க யானெனத்
- தன்னுயிர் கொண்டவ னுயிர்தே டினள்போல்
- பெருங்கோப் பெண்டும் ஒருங்குடன் மாய்ந்தனள்
- கொற்றவேந்தன் கொடுங்கோல் தன்மை
- இற்றெனக் காட்டி இறைக்குரைப் பனள்போல்
- தன்னாட் டாங்கண் தனிமையிற் செல்லாள்
- நின்னாட் டகவயின் அடைந்தனள் நங்கையென்று (90)
- ஒழிவின் றுரைத்தீண் டூழி யூழி
- வழிவழிச் சிறக்கநின் வலம்படு கொற்றமெனத்
- தென்னர் கொமான் தீத்திறங் கேட்ட
- மன்னர் கோமான் வருந்தினன் உரைப்போன்
- எம்மோ ரன்ன வேந்தற் குற்ற
- செம்மையின் இகந்தசொற் செவிப்புலம் படாமுன்
- உயிர்பதிப் பெயர்த்தமை உறுக ஈங்கென
- வல்வினை வளைத்த கோலை மன்னவன்
- செல்லுயிர் நிமிர்த்துச் செங்கோ லாக்கியது
- மழைவளங் கரப்பின் வான்பே ரச்சம் (100)
- பிழையுயிர் எய்திற் பெரும்பே ரச்சம்
- குடிபுர வுண்டுங் கொடுங்கோ லஞ்சி
- மன்பதை காக்கும் நன்குடிப் பிறத்தல்
- துன்ப மல்லது தொழுதக வில்லெனத்
- துன்னிய துன்பம் துணிந்துவந் துரைத்த
- நன்னூற் புலவற்கு நன்கனம் உரைத்தாங்கு
- உயிருடன் சென்ற ஒருமகள் தன்னினும்
- செயிருடன் வந்தவிச் சேயிழை தன்னினும்
- நன்னுதல் வியக்கும் நலத்தோ ரியாரென
- மன்னவன் உரைப்ப மாபெருந் தேவி
- காதலன் துன்பம் காணாது கழிந்த
- மாதரோ பெருந்திரு வுறுக வானகத்து
- அத்திறம் நிற்கநம் அகல்நா டடைந்தவிப்
- பத்தினிக் கடவுளைப் பரசல் வேண்டுமென
- மாலை வெண்குடை மன்னவன் விரும்பி
- நூலறி புலவரை நோக்க ஆங்கவர்
- ஒற்கா மரபிற் பொதியி லன்றியும்
- விற்றலைக் கொண்ட வியன்பே ரிமயத்துக்
- கற்கால் கொள்ளினுங் கடவு ளாகும்
- கங்கைப்பே ரியாற்றினும் காவிரிப் புனலினும்
- தங்கிய நீர்ப்படை தகவோ உடைத்தெனப்
- பொதியிற் குன்றத்துக் கற்காற் கொண்டு
- முதுநீர்க் காவிரி முன்றுறைப் படுத்தல்
- மறத்தகை நெடுவா ளெங்குடிப் பிறந்தோர்க்குச்
- சிறப்பொடு வரூஉஞ் செய்கையோ அன்று
- புன்மயிர்ச் சடைமுடிப் புலரா வுடுக்கை
- முந்நூல் மார்பின் முத்தீச் செல்வத்து
- இருபிறப் பாளரொடு பெருமலை யரசன்
- மடவதின் மாண்ட மாபெரும் பத்தினிக்
- கடவு ளெழுதவோர் கல்தா ரானெனின்
- வழிநின்று பயவா மாண்பில் வாழ்க்கை
- கழிந்தோர் ஒழிந்தோர்க்குக் காட்டிய காஞ்சியும்
- முதுகுடிப் பிறந்த முதிராச் செல்வியை
- மதிமுடிக் களித்த மகட்பாற் காஞ்சியும்
- தென்றிசை யென்றன் வஞ்சியொடு வடதிசை
- நின்றெதிரூன்றிய நீள்பெருங் காஞ்சியும்
- நிலவுக்கதி ரளைந்த நீள்பெருஞ் சென்னி
- அலர்மந் தாரமோ டாங்கயல் மலர்ந்த
- வேங்கையொடு தொடுத்த விளங்குவிறல் மாலை
- மேம்பட மலைதலும் காண்குவல் ஈங்கெனக் (140)
- குடைநிலை வஞ்சியும் கொற்ற வஞ்சியும்
- நெடுமா ராய நிலைஇய வஞ்சியும்
- வென்றோர் விளங்கிய் வியன்பெரு வஞ்சியும்
- பின்றாச் சிறப்பிற் பெருஞ்சோற்று வஞ்சியும்
- குன்றச் சிறப்பிற் கொற்ற வள்ளையும்
- வட்கர் போகிய வான்பனந் தோட்டுடன்
- புட்கைச் சேனை பொலியச் சூட்டிப்
- பூவா வஞ்சிப் பொன்னகர்ப் புறத்தென்
- வாய்வாள் மலைந்த வஞ்சிசூ டுதுமெனப்
- பல்யாண்டு வாழ்கநி்ன் கொற்றம் ஈங்கென (150)
- வில்லவன் கோதை வேந்தற் குரைக்கும்
- நும்போல் வேந்தர் நும்மோ டிகலிக்
- கொங்கர்செங் களத்துக் கொடுவரிக் கயற்கொடி
- பகைபுறத்துத் தந்தன ராயினும் ஆங்கவை
- திசைமுக வேழத்தின் செவியகம் புக்கன
- கொங்கணர் கலிங்கர் கொடுங்கரு நாடர்
- பங்களர் கங்கர் பல்வேற் கட்டியர்
- வடவா ரியரொடு வண்டமிழ் மயக்கத்துன்
- கடமலை வேட்டமென் கட்புலம் பிரியாது
- கங்கைப் பேரியாற்றுக் கடும்புனல் நீத்தம் (160)
- எங்கோ மகளை ஆட்டிய வந்நாள்
- ஆரிய மன்னர் ஈரைஞ் ஞூற்றுவர்க்கு
- ஒருநீ யாகிய செருவெங் கோலம்
- கண்விழித்துக் கண்டது கடுங்கட் கூற்றம்
- இமிழ்கடல் வேலியைத் தமிழ்நா டாக்கிய
- இதுநீ கருதினை யாயின் ஏற்பவர்
- முதுநீ ருலகில் முழுவது மில்லை
- இமய மால்வரைக்கு எங்கோன் செல்வது
- கடவு ளெழுதவோர் கற்கே யாதலின்
- வடதிசை மருங்கின் மன்னர்க் கெல்லாம் (170)
- தென்றமிழ் நன்னாட்டுச் செழுவிற் கயற்புலி
- மண்டலை யேற்ற வரைக வீங்கென
- நாவலந் தண்பொழில் நண்ணார் ஒற்றுநம்
- காவல் வஞ்சிக் கடைமுகம் பிரியா
- வம்பணி யானை வேந்தர் ஒற்றே
- தஞ்செவிப் படுக்குந் தகைமைய வன்றோ
- அறைபறை யென்றே அழும்பில்வே ளுரைப்ப
- நிறையருந் தானை வேந்தனும் நேர்ந்து
- கூடார் வஞ்சிக் கூட்டுண்டு சிறந்த
- வாடா வஞ்சி மாநகர் புக்கபின் (180)
- வாழ்க எங்கோ மன்னவர் பெருந்தகை
- ஊழிதொ றூழி யுலகங் காக்கென
- விற்றலைக் கொண்ட வியன்பே ரிமயத்தோர்
- கற்கொண்டு பெயருமெங் காவலன் ஆதலின்
- வடதிசை மருங்கின் மன்ன ரெல்லாம்
- இடுதிறை கொடுவந் தெதிரீ ராயின்
- கடற்கடம் பெறிந்த கடு்ம்போர் வார்த்தையும்
- விடர்ச்சிலை பொறித்த வியன்பெரு வார்த்தையும்
- கேட்டு வாழுமின் கேளீ ராயின்
- தோட்டுணை துறக்கும் துறவொடு வாழுமின் (190)
- தாழ்கழல் மன்னன் றன்றிரு மேனி
- வாழ்க சேனா முகமென வாழ்த்தி
- இறையிக லியானை யெருத்தத் தேற்றி
- அறைபறை யெழுந்ததால் அணிநகர் மருங்கென்.