நற்றிணை 1/061
61. கண்ணும் உறங்குமோ!
பாடியவர் : சிறுமோலிகனார். திணை : குறிஞ்சி. துறை : தலைவன் வரவுணர்ந்து தலைவிக்குச் சொல்லுவாளாய்த் தோழி சொல்லியது.
[(து–வி.) தலைவன் களவுறவை வேட்டுவந்து நிற்பதனை அறிந்தாள் தோழி. தலைவிக்குச் சொல்லுவாளாகத் தலைவனும் கேட்டு வரைந்து கோடற்கு முனையுமாறு, கூறுவது இது.]
கேளாய் எல்ல தோழி! அல்கல்
வேணவா நலிய வெய்ய உயிரா
ஏமான் பிணையின் வருந்தினெ னாகக்
துயர்மருங்கு அறிந்தனள் போல அன்னை
'துஞ்சாயோ, என் குறுமகள்?' என்றலின்,
5
சொல்வெளிப் படாமை மெல்லஎன் நெஞ்சில்
'படுமழை பொழிந்த பாறை மருங்கில்
சிரல்வாய் உற்ற தளவின், பரல்அவல்
கான்கெழு நாடற் படர்ந்தோர்க்குக்
கண்ணும் படுமோ?' என்றிசின், யானே.
10
ஏடீ தோழி! யான் சொல்லும் இவற்றையும் கேட்பாயாக: நேற்றிரவுப் போதிலே மிக்க ஆசையானது வருத்த வெய்துயிர்த்தேனாக, அம்புபட்ட மான் பிணையினையொப்ப வருத்தியிருந்தேன். அன்னையும், யானுற்ற துயரமிகுதியை அறிந்தாள்போல 'என் இளைய மகளே! தூங்காயோ?' என்றனள். அவளுக்கு என் நிலையைக் கூறக்கருதிய யான், கூறின் ஏதமாகும் என, எழுந்த சொல் வெளிப்படாதவாறு அடக்கிக் கொண்டேன். என் நெஞ்சிற்குள்ளாகவே, 'மிக்க மழை பொழிந்த கற்பாறைப் பக்கத்தே பூத்த, சிச்சிலிப் பறவையின் மூக்குப் போன்ற அரும்புகளையுடைய முல்லையும், பருக்கைக் கற்களை உடைய பள்ளங்களும் விளங்கும் காடு சூழ்ந்த நாட்டினை உடையானாகிய தலைவனைக் கருதியிருக்கும் என் போன்றோர்க்குக் கண்ணும் உறங்குமோ?' என்று சொல்விக்கொண்டேன்.
கருத்து : 'ஐயுற்றவளான அன்னை, முற்றவும் அறியின் இச்செறிப்பு நேரும்; எனவே, அவர் விரையவந்து மணந்து அழைத்துப் போகமாட்டாரோ?' என்பதாம்.
சொற்பொருள் : வேணவா – வேட்கையால் உண்டாகிய பேரவா. ஏ – அம்பு. துயர் மருங்கு – துயரத்தின் நிலை. குறுமகள் – இளைய மகள். படுமழை – பெருமழை, சிரல் – சிச்சிலிப் பறவை.
விளக்கம் : 'அங்கல் ஏமான் பிணையின் வருந்தினெனாக' என்று, தான் இரவு முற்றவும் துயருற்றுக் கண்படுதலின்றி வாடியழிந்ததனைக் கூறினாள். அன்னை அறிந்தளள் போல' என்று, அன்னை அறிந்தனளாயின் நேரிடும் இற்செறிப்பையும் உணர்த்தினான். 'படுமழை பொழிந்த' என, அவன் வரும் வழியது ஏதத்தை நினைந்து கவலையுற்றதனைக் கூறினாள். இதனால், இனி இரவுக்குறியே வாயாதென்பதும் விரைய மணந்துகொன்னலே செய்யத் தக்கதென்பதும் தலைவனுக்கு வலியுறுத்தினாளாம்.'அல்கல் வேணவா நலிய, வெய்ய உயிரா, ஏமான்பிணையின் வருந்திவெளாக' என்றது, பகற்குறி பெற்று இன்புறும் தலைவி, இரவு முற்றவும் தலைவளை நினைத்தபடியே பெரிதும் வருந்தியிருந்த நோய்மிகுதியை உணர்த்தியதாம். இதனால், இரவுக்குறி வேட்கின்றாளோ எனின், அதுவும். இன்றென்பாள். அன்னை தன்னுடைய நோயைக் குறிப்பாக அறிந்ததையும், அதுகுறித்து வினவியதையும் கூறினாள். களவுக்காலத்துச் சில நாள் வாராது போயின தலைவனது செயலை நினைந்து வருந்திக் கூறியதெனவும் கருதலாம்.
மேற்கோள் : இனி இச் செய்யுளைத் தலைவி தோழிக்குக் கூறுவதாகக் கொள்வர் நச்சினார்க்கினியர் (தொல்.பொருள். சூ. 111 உரை). இதனுள் 'துஞ்சாயோ' எனத் தாய் கூறியவழி மனைப்பட்டுக் கலங்கியவாறும். 'படர்ந்தோர்க்கு' என மறை உயிர்த்தவாறும், கண்படாக்கொடுமை செய்தானெனப் பரத்தமை கூறியவாறும் காண்க' எனவும் அவர் கூறுவர்.